بررسی سطوح مختلف آبیاری بر روی برخی صفات بیوشیمیایی گیاه رازیانه (Foeniculum vulgar)

تنش خشکی یکی از مهمترین عوامل کاهشدهنده عملکرد محصولات زراعی بشمار میرود. به منظور بررسی تاثیر تنش خشکی بر برخی صفات بیوشیمیایی (کاتالاز، پراکسیداز و پرولین) ژنوتیپهای رازیانه، آزمایش مزرعهای در سال زراعی 95-96 با استفاده از کرتهای خرد شده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی پردیس ابوریحان، دانشگاه تهران اجرا گردید. در این آزمایش سه رژیم آبیاری 60)، 120 ، 180 میلیمتر تبخیر از تشتک تبخیر) به عنوان کرت اصلی و 30 ژنوتیپ رازیانه در کرت فرعی قرار گرفتند. مقایسه میانگینها حاکی از آن بود که ژنوتیپهای همدان و تبریز به ترتیب دارای کمترین و بیشترین میزان کاتالاز بودند. بیشترین و کمترین میزان پراکسیداز به ترتیب در ژنوتیپهای رزن و کرمان مشاهده شد این در حالی بود که کمترین و بیشترین میزان پرولین به ترتیب به ژنوتیپ های هشتگرد و اصفهان تعلق داشت. رژیمهای آبیاری تاثیر معنیداری بر صفات اندازه گیری شده داشت، بطوریکه افزایش دور آبیاری از 60 تا 180 میلیمتر تبخیر، میزان فعالیت کاتالاز 127/15)درصد)، پراکسیداز 65/82) درصد) و پرولین 94/47) درصد) را افزایش داد.

Keywords:

آنتی اکسیدان , تنش خشکی , رازیانه