سمانه سادات ملکی - دانشجوی کارشناسی ارشد، علوم و مهندسی منابع طبیعی- تکثیر و پرورش آبزیان، دانشگاه شهرکرد
روح اله رحیمی - استادیار گروه شیلات، دانشگاه شهرکرد
شفیق شفیعی - استادیار گروه بهداشت و بیماری های آبزیان دامپزشکی، دانشگاه شهرکرد

امروزه با افزایش جمعیت جهان و بهره برداری بیش از اندازه و نادرست از منابع غذایی دریایی طی سال های گذشته، شاهد افزایش اثرات زیست محیطی و کاهش منابع غذایی هستیم که این امر منجر به افزایش تقاضای روزافزون غذا و پروتئین حیوانی گردیده است. بنابراین تولیدات آینده نیازمند بهبود در کارایی ایمنی، پایداری و عملکرد زیست محیطی دارد. اخیرا پیشرفت های زیست فناوری منجر به افزایش تولید و پیشرفت در این زمینه گردیده است. علم اومیکس تفکر جدیدی است که در میان همه ی تحقیقات پایه زیستی، تحول تحقیقات بیوتکنولوژی را نوید می دهد که شامل علوم مختلف از جمله ژئومیکس، ترنسکریپتومیکس، پرونئومیکس و متابولومیکس می باشد. در این مقاله، مروری بر کاربردهای اخیر رویکرد متابولومیکس در تحقیقات آبزی پروری برای حل مشکلات در تمام جنبه های تولید تا برداشت از جمله تولیدات هچری، تغذیه، رژیم غذایی، بیماری ها و ایمنی شناسی و کیفیت پس از برداشت انجام گرفته است. متابولومیکس یک زمینه تکامل یافته است که تحلیل های کمی و کیفی متابولیت ها درون سلول ها، بافت ها یا مایع زیستی را فراهم می سازد. این فرایند اجازه می دهد تا اطلاعات غیرمنتظره ای آشکار شود که منجر به کشف به شیوه ای بسیار موثر خواهد شد. کاربرد متابولومیکس در تحقیقات ابزی پروری در مقایسه با سایر زمینه های تحقیقاتی مانند کشاورزی، علوم غذایی و پزشکی تنها اخیرا تحقیق یافته است که نیازمند تحقیقات بیشتر و اکتشافات جدیدتر در این حوزه می باشد.

آبزی پروری، بیوتکنولوژی، متابولومیکس، متابولیت، ایمنی، آبزیان