مهسا محمودی مقدم - دانشجوی ارشد برنامه ریزی روستایی دانشگاه گلستان
احمد مومنی - دانشجوی ارشد برنامه ریزی روستایی دانشگاه محقق اردبیل

حیات منحصرا در محیط پایدار واقلیم مناسب,توسعه ورشد می یابد. عوامل محیطی را انسان شناخته وبدون رابطه صحیح یا محیط زیست امکان تکامل کالبدی وکیفی نمی تواند وجود داشته باشد. زندگی انسان تنیده شده است به محیطی که بر آورده کننده نیازهایش می باشد. گویی این معادله یک طرفه تا پایان جهان ادامه خواهد داشت. غافل ازاین که ازانجام نامتوازن بودن این دو کفه زندگی بشر را با دنیایی ویرانگر روبرو خواهد ساخت که خود یا با دست خویش ساخته است. بقای پایدار انسان ومحیط انسانی وابسته به حفظ وتداوم تعادل جهان زیستی است وبه تبع آن پذیرش نقش ومسئولیت اخلاقی سرپرستی انسان بر منابع بوم شناختی, کنشی آگاهانه وهوشمندانه را در تنظیم رابطه محیط پیرامونی ومحیط طبیعی می طلبد(.(1یکی از آثار تجدد وتوسعه در سده اخیر فشار بیش از حدبر منابع طبیعی وتخریب محیط زیست بوده است.بدین معنی توسعه پایدار استفاده از منابع طبیعی برای رفع نیاز های کنونی بشر بدون لطمه زدن به آیندگان برای رفع نیاز هایشان است(× .(2

محیط زیست - محیط زیست و توسعه پایدار