بررسی تاثیر عبور تونل های دوقلو از زیرگذر زند با استفاده از روش سختی نسبی- خط یک متروی شیراز

در طراحی تون لها در محیطهای شهری یکی از اصل یترین دغدغه ها، اجرا با کمترین تاثیر روی کاربری ساز ههای مجاور است. متدولوژی معمول برای این قبیل مسائل، تخمین گودی نشست در حالت سطح آزاد (بدون سازه) و تعیین پارامترهای آسیب وارده بر سازه به صورت مستقل براساس گودی نشست است. در این مقاله، از روش سختی نسبی برای ارزیابی تاثیر سختی سازه زیرگذر در تغییر حرکت زمین و نشست سطح در اثر حفر تونل دوقلوی متروی شیراز استفاده شده است. در ادامه، تحلیل عددی دوبعدی با استفاده از روش اجزا محدود برای دو حالت با و بدون حضور سازه انجام شد. نتایج دو روش نشان می دهد که سازه زیرگذر با توجه به سختی بالا و هندسه قرارگیری آن، میزان نشست سطح ناشی از حفر تونل ها را کاهش می دهد

Keywords:

سختی نسبی , تونل دوقلو , برهمکنش سازه-تونل , روش اجزا محدود , متروی شیراز