حل عددی رسانش داروبه بافت های توموری بررسی اثر شکل و اندازه تومور بر رسانش دارو

روش های محاسباتی شرایطی را برای بررسی فرآیندهای مرتبط با رسانش دارو از قبیل جابه - جایی و پخش دارو در ماتریس فراسلولی (بافت)، و خروج یا جذب دارو به سیستم لنفاوی یا شبکه مویرگی فراهم کرده است. اطلاعات این فرآیندها، امکان بررسی رسانش دارو از محل تزریق تا جذب توسط تومور را فراهم می کند. در این مطالعه، از روش عددی برای حل معادلات جریان سیال و ماده حل شدنی به طور همزمان در بافت به منظور بررسی اثرات شکل و اندازه تومور در رسانش دارو استفاده شده است. مدل ریاضی توسعه یافته ای به همراه اعمال شرایط مرزی و اولیه مناسب برای حل جریان سیال و توزیع غلظت ماده حل شدنی در تومور و بافت های اطراف آن استفاده شده است. معادلات حاکم به کمک روش المان محدود حل شده و در ادامه اثرات شکل اندازه تومور در رسانش دارو بررسی شده است. آنالیزهای حساسیت نشان میدهد که رسانش دارو در شکل های کشیده تومور بسیار بهتر از شکلهای دیگر توموری است. همچنین بررسی اثرات اندازه تومور مشخص کرد که افزایش حجم تومور باعث کاهش غلظت دارو می شود. نتایج این مطالعه معلوم ساخت که اثر مکانیزم پخش در رسانش دارو در تومورها بسیار بیشتر از مکانیزم جابه جایی است و در مواردیکه مکانیزم جابه جایی دارای اثر قابل توجهی در نوع خاصی هندسی از تومور می شود، میزان رسانش دارو بیشتر از سایر تومورها در زمانی مشابه بعد از تزریق می شود