بهینه سازی فرآیند کلدینگ بااستفاده از کوبش لیزری بر اساس آزمایش تجربی

کلدینگ با استفاده از کوبش لیزری که اخیرا مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است، از جمله روش های جوشکاری ضربه ای می باشد که از اصول حاکم بر جوشکاری حالت جامد تبعیت می کند و متکی بر تاثیر سرعت بسیار بالای برخورد ورق ها و تشکیل جت حاصل از سیلان هیدرودینامیکی سطوح در نقطه برخورد، می باشد. در این روش انرژی لازم جهت حرکت صفحه پرنده، توسط فشار پلاسمای ایجاد شده به واسطه تابش لیزر بر روی سطح آن، تولید می شود. کاربرد اصلی این روش در اتصال فلزات غیر همجنس، به منظور ایجاد و یا ارتقای خواص فیزیکی، شیمیایی و یا مکانیکی مناسب برروی سطوح آنها می باشد که از نظر اقتصادی نیز بسیار مهم و حیاتی است. پیش بینی و بهینه سازی وضعیت جوش حاصل شده از طریق این فرآیند همچون سایر روش های جوشکاری بسیار حائز اهمیت می باشد. در این مقاله سعی شده است در ابتدا، براساس روش اجزاء محدود به مدلسازی فرآیند کلدینگ با استفاده از کوبش لیزری و صحت یابی آن بر مبنای نتایج حاصل از آزمایش تجربی پرداخته شود و سپس وضعت جوش حاصل شده از این فرآیند، با تغییر در فشار و شعاع پرتو پالس لیزر، زاویه برخورد و ضخامت ورق پرنده و بر مبنای محاسبه سرعت برخورد ورق ها و نحوه قرار گیری آن در پنجره جوش پذیری، بهینه شود. بهینه سازی با استفاده از الگوریتم ازدحام پردندگان انجام شده است و نتایج حاصل از آن گویای افزایش سطح جوش مطلوب در محل برخورد دو ورق در این فرآیند می باشد