بررسی تجربی اثر ریبلت بر روی بال دلتا به همراه آشکارسازی جریان در تونل باد

امروزه با توجه به اهمیت موضوع کاهش نیروی پسا در هواپیماها و همچنین توربین های بادی، روش های نوین کاهش نیروی پسا، بسیار مورد توجه قرار گرفته است. یکی از راههای کاهش نیروی پسا استفاده از ریبلت است. در این پژوهش مدل آزمایشگاهی هندسه ایرفویل ریزو به همراه بستر آزمون طراحی و س اخته ش ده و پس از نصب مدل درون تونل باد، اثر ریبلت بر عملکرد آیرودینامیکی ایرفویل، به صورت کیفی و کمی بررسی می شود. در بخش آزمایش های کیفی، آشکارسازی جریان حول ایرفویل ریزو با استفاده از خط دود انجام میشود و موقعیت نقطه جدایش جریان و اندازه ناحیه ویک در مقاطع مختلف برای مدل س اده و ریبلت دار مشخص می گردد. نتایج این بخش تغییر اندازه ناحیه ویک در اثر استفاده از ریبلت را نشان میدهد که بسته به ض خامت ریبلت می تواند باعث افزایش، کاهش و یا عدم تغییر آن شود. در بخش آزمایش های کمی، با استفاده از نصب لود سل و روش اندازه گیری نیرو از یک طرف، ضرایب برآ و پسای ایرفویل ریزو ساده به همراه ریزو با ریبلت به ضخامت 0/ 75 میلی متر و با سه نوع نحوه قرار گیری مختلف ریبلت، در عدد رینولدز 105* 2 / 02 و در زوایای حمله 0 تا 20 درجه اندازه گیری می شود. نتایج این بخش برای ریبلت نوع 1، کاهش ضریب پسا تا زاویه حمله 14 درجه که این کاهش در زاویه حمله 7 درجه حدود 30٪ و افزایش نسبت ضریب برآ به پسا تا زاویه حمله 10 درجه و در حالت ریبلت نوع 2 و 3 کاهش حدودا 40 نسبت ضریب برآ به پسا را نشان میدهد