عباس حسین زاده - کارشناسی ارشد مهندسی عمران- مدیریت ساخت، دانشکده فنی امام صادق (ع) بابل، دانشگاه فنی و حرفه ای مازندران، ایران

هر سازه ، از لحظه تکوین فکر ایجاد آن به ترتیب مراحل برنامه ریزی، طراحی، اجرا، راه اندازی، نگهداری را طی می کند و بهره برداریتا وقتی ادامه می یابد که به هردلیل ، ساختمان قابلیت بهره برداری خود را از دست بدهد و قادر به انجام وظائفش نباشد و در اینحالت، از چرخه بهره برداری خارج میشود. مدت زمانی که ساختمان قابل بهره برداری است ، عمر مفید آن نامیده می شود و به طور بدیهی،چگونگی طی مراحل فوق، در عمر مفید ساختمان تاثیر می گذارد. از این رو، بررسی اشکالات و ضعف های اجرای سازه های بتنیضروری به نظر میرسد. بر این اساس، در این تحقیق با استفاده از دو پرسشنامه مجزا برای شهرستان بابل، به بررسی مولفه های بهبودکیفیت و شاخص های ارتقای دوام و بالا رفتن عمر مفید سازه در این شهرستان پرداخته شده است. از جمله مولفه های بهبود کیفیت سازهها میتواند فنی بودن مجریان در اجرای کار، سیستم های نظارتی، عدم استفاده از مصالح مرغوب، نیروی انسانی متخصص، اخلاق مهندسی،استفاده از تکنولوژی و استاندارد سازی می باشد. همچنین برای تجزیه و تحلیل داده های پرسشنامه ها از نرم افزارSPSS استفاده شدهاست. در این تحقیق، روشهای آمار توصیفی و استنباطی مانند: جدول فراوانی و آمار ها، آزمون پایایی، آزمون کلموگروف-اسمیرنوف، آزمونتی-استیودنت، همبستگی اسپیرمن به کار گرفته شده است. در آخر، اینگونه مشاهده شده است که فنی بودن مجریان در اجرای کار باداشتن تقریبا 0/6 از همبستگی اسپیرمن، مهمترین مولفه در بهبود کیفیت ساخت و ساز ها در سازه های بتنی می باشد.

جزئیات پارامترهای اجرایی، سازه بتنی، SPSS، آزمون پایایی، همبستگی اسپیرمن