بابک بابائی - مربی پژوهشی موسسه تحقیقات چغندرقند-
محمد عبداللهیان نوقابی - دانشیار موسسه تحقیقات چغندرقند
محمدرضا جهاداکبر - مربی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان اصفهان
ولی اله ولی اله یوسف آبادی - مربی موسسه تحقیقات چغندرقند

در روش پلاریمتری تعیین عیار عصاره حاصل از 26 گرم خمیر چغندرقند نرمال 23 میلی‎لیتر منظور می‎شود تا با 177 میلی‎لیتر محلول شفاف کننده حجم کل معادل 200 میلی‎لیتر شود. افزایش ماده خشک و تفاله چغندرقند تحت هر نوع تنش‎ و پلاسیدگی می‎تواند موجب کاهش حجم عصاره حاصل از 26 گرم چغندرقند از 23 میلی‎لیتر گردد. این تحقیق با هدف تعیین عیار چغندرقند تولیدی تحت شرایط تنش خشکی، شوری و ریشه‎های پلاسیده در مزرعه پس‎از برداشت انجام شد. ریشه‎های مورد آزمون تحت شرایط نرمال، خشکی، نیمه‎شور و شور در دو منطقه کرج و اصفهان در سال 1389 تولید گردیدند. پس‎از برداشت ریشه‎ها در معرض پلاسیدگی قرار گرفته و هر کدام به‎طور مستقل در قالب آزمایش فاکتوریل (3×3) بر پایه طرح کاملا تصادفی با 12 تکرار مورد آزمون قرار گرفتند. عامل پلاسیدگی ریشه (A) در سه سطح شامل: 1a- ریشه تازه تولید شده در شرایط مطلوب با 1±76 درصد رطوبت وزنی، 2a- ریشه پلاسیده در حد 1±70 درصد رطوبت وزنی و 3a- ریشه کاملا پلاسیده با 1±65 درصد رطوبت وزنی بودند و فاکتور (B) روش عصاره‎گیری در سه سطح شامل: 1b-روش عصاره‎گیری هضم سرد، 2b-روش فرانسوی براساس حجم عصاره و 3b- روش هضم گرم بودند. صفات درصد قند، درصد ماده خشک، درصد تفاله (مارک)، بریکس و هدایت الکتریکی کلیه نمونه‎ها اندازه‎گیری شد. نتایج نشان داد که پلاسیدگی ریشه موجب افزایش ماده خشک ریشه از 24 به 32 درصد و تفاله از 7/4 به 1/7 درصد گردید. نتایج روش عصاره‎گیری متداول با روش فرانسوی و روش هضم گرم برای ریشه‎های نرمال اختلاف معنی‎داری نداشت. ولی تفاوت در شرایط تنش متوسط شوری (P

چغندرقند, تنش خشکی, تنش شوری, پلاسیده‎گی, عصاره‎گیری, عیارسنجی, هضم سرد, هضم گرم