فرشته حیدری تاج‪آبادی - فارغ التحصیل کارشناسی‪ارشد بیماری شناسی گیاهی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران-
مسعود احمدزاده - دانشیار گروه گیاهپزشکی- پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران- کرج، ایران.
اسما معین‪زاده - فارغ التحصیل کارشناسی ارشد بیماری شناسی گیاهی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران- کرج

برای کنترل قارچ Sclerotinia sclerotiorum استفاده از برخی باکتری‪های آنتاگونیست در مواردی با موفقیت همراه بوده است. از آن‪جا که فاکتورهای محیطی مانند منابع کربن روی استرین‪های بیوکنترلی موثر می‪باشد و استفاده از کربوهیدرات‪های خالص در تولید انبوه این عوامل صرفه اقتصادی نداشته از این‪رو در بسیاری موارد از ضایعات کشاورزی و صنعتی غنی از کربوهیدرات‪ها ‪(مثل ملاس) استفاده می‪گردد. در این تحقیق جدایه UTPF61از میان 47 جدایه Pseudomonas fluorescens انتخاب شد. سپس تاثیر دو محیط کشت حاوی ملاس چغندرقند و نیشکر در افزایش جمعیت و خاصیت آنتاگونیستی باکتری در شرایط آزمایشگاه و خاصیت بیوکنترلی باکتری در شرایط گلخانه روی میزبان آفتابگردان بررسی شد. نتایج نشان داد که تفاوت معنی‪داری بین دو محیط کشت حاوی ملاس چغندرقند و نیشکر از نظر تاثیر روی جمعیت و خاصیت بیوکنترلی باکتری در شرایط آزمایشگاه و گلخانه وجود ندارد اما این دو محیط کشت با شاهد اختلاف معنی‪داری داشتند. در شرایط گلخانه 80 درصد گیاهان به‪وسیله خاصیت بیوکنترلی باکتری حاصل از محیط کشت ملاس چغندرقند و 78 درصد گیاهان به‪وسیله خاصیت بیوکنترلی باکتری حاصل از محیط کشت ملاس نیشکر در مقابل قارچ محافظت شدند. بررسی پارامترهای رشدی گیاه آفتابگردان در شرایط گلخانه نشان داد که ملاس چغندرقند تاثیر بیشتری بر افزایش وزن خشک گیاه داشت اما از نظر تاثیر بر طول ساقه، طول ریشه و وزن‪تر بین این دو محیط کشت تفاوت معنی‪داری وجود نداشت.

آفتابگردان, بیوکنترل, چغندرقند, سودوموناس فلورسنس, کربوهیدرات‪ها, ملاس, نیشکر