قابلیت انتقال ژن مقاومت به ریزومانیا از ارقام و تودههایی با ساختار ژنتیکی وسیع به رگههای چغندرقند
عنوان مقاله: قابلیت انتقال ژن مقاومت به ریزومانیا از ارقام و تودههایی با ساختار ژنتیکی وسیع به رگههای چغندرقند
شناسه ملی مقاله: JR_JRSB-26-1_002
منتشر شده در شماره 1 دوره 26 فصل در سال 1389
شناسه ملی مقاله: JR_JRSB-26-1_002
منتشر شده در شماره 1 دوره 26 فصل در سال 1389
مشخصات نویسندگان مقاله:
حسنعلی شهبازی - مربی پژوهشی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی خراسان رضوی
سید یعقوب صادقیان مطهر - استاد موسسه تحقیقات ثبت و گواهی بذر و نهال
مسعود احمدی - استادیار بخش تحقیقات چغندرقند، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان خراسان رضوی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، مشهد، ایران
جمشید سلطانی - مربی پژوهشی بخش تحقیقات چغندرقند، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان خراسان رضوی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، مشهد، ایران.
خلاصه مقاله:
حسنعلی شهبازی - مربی پژوهشی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی خراسان رضوی
سید یعقوب صادقیان مطهر - استاد موسسه تحقیقات ثبت و گواهی بذر و نهال
مسعود احمدی - استادیار بخش تحقیقات چغندرقند، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان خراسان رضوی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، مشهد، ایران
جمشید سلطانی - مربی پژوهشی بخش تحقیقات چغندرقند، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان خراسان رضوی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، مشهد، ایران.
به منظور انتقال مقاومت به بیماری ریزومانیا از ارقام تجاری به رگه های چغندرقند، در سال 1386 تلاقی بین 11 رقم تجاری مقاوم به بیماری های مهم چغندرقند بهعنوان والد گرده افشان با بوته های نرعقیم موجود در دو لاین تیپ O دارای ژن های خودباروری(231 و 261) بهعنوان والد مادری انجام شده و تعداد 299 تک بوته هیبرید برداشت گردید. والدهای پدری و مادری براساس تعداد تک بوته هیبرید تولید شده در داخل ایزوله با یکدیگر مقایسه شدند. هیبریدهای تولید شده در شرایط مزرعه آلوده به ریزومانیا از نظر شاخص زردی برگ ها و درصد آلودگی به بیماری ریزومانیا ارزیابی شدند. بین تعداد تک بوته هیبرید برداشت شده از والدین مادری، اختلاف زیادی وجود نداشت. والدمادری 261 با 2/54 درصد، تعداد هیبرید بیشتری را در مقایسه با والد مادری 231 با 8/45 درصد، دارا بود. ولی والدین گردهافشان ها از نظر تعداد تک بوته هیبرید برداشت شده با یکدیگر اختلاف زیادی داشتند. تک بوته های برداشت شده همچنین از نظر تعداد هیبرید مقاوم تولید شده نیز مقایسه شدند. بین تعداد هیبرید مقاوم حاصل از والدین مادری اختلاف زیادی وجود نداشت، اما والدین گردهافشان ها از نظر تعداد هیبرید مقاوم بهدست آمده از آنها با یکدیگر اختلاف زیادی داشتند، بهطوریکه بیشترین تعداد هیبرید مقاوم براساس نمره زردی برگ مربوط به نتاج حاصل از والد گردهافشان رقم شماره هفت بهمیزان 0 8/80 درصد و کمترین تعداد هیبرید مقاوم بر این اساس مربوط به نتاج حاصل از والد گردهافشان شماره هشت با صفر درصد بود. بالاترین تعداد هیبرید مقاوم بر اساس درصد آلودگی به ریزومانیا در ریشه (70/57 درصد) به هیبریدهای حاصل از والدگردهافشان شماره هفت و کمترین تعداد هیبرید مربوط به نتاج حاصل از والدهای گرده افشان دو، هشت، نه و 11 بود. تعداد هیبریدهایی که از والدهای گردهافشان یک، سه، چهار، پنج، شش، هفت و10 بهدست آمدند، نیز قابلتوجه بود. بنابراین، این هیبریدها در تلاقی با رگههای تیپ O پتانسیل بیشتری را در تولید نسلهای در حال تفکیک برای انتقال ژنهای مقاوم خواهند داشت. بین تک بوته های هیبرید برداشت شده والدین مادری 231 و 261 از نظر نمره زردی برگ ها و شاخص بیماری ریزومانیا اختلاف زیادی مشاهده نشد ولی اختلاف آنها با شاهدهای مقاوم و متحمل در سطح احتمال پنج درصد معنی دار بود. اما بین11 والدگردهافشان از نظر نمره زردی برگها و درصد آلودگی به بیماری ریزومانیا اختلاف معنی داری در سطح پنج درصد وجود داشت، به طوری که کمترین نمره زردی و درصد آلودگی به ریزومانیا در بین گردهافشانها مربوط به رقم شماره هفت و بیشترین آن مربوط به رقمهای شماره هشت و نه بود.
کلمات کلیدی: انتقال مقاومت, توده, هیبرید, چغندرقند, رگه, ریزومانیا, شاخص آلودگی, لاین
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/943936/