بررسی تاثیر کوئرستین بر میزان اینترلوکین10 و17 در مدل مولتیپل اسکلروزیس تجربی موش صحرایی

مالتیپل اسکلروزیس یک بیماری خود ایمن مزمن است. این بیماری در سال های اخیر شیوع گسترده ای در میان جوانان و به خصوص رنج سنی (40-20) داشته است. باید اشاره نمود طبق آمار موجود احتمال ابتلا به M.Sدر زنان 3-2)برابر) مردان است .این میزان در ایران 2.8 از زنان به ازای هر مرد می باشد که بیش از میزان متوسط جهانی است(.(1,2 مشخص شده است که اثرات آنتی اکسیدانی کوئرستین در شرایطی که سطح التهاب و استرس اکسیداتیو بالاتر باشد، بیشتر است(.( 3 درمورد اثر کوئرستین بر M.S تحقیقات کمی در دسترس است که میتوان به آزمایش انسانی به منظور تعین نقش کوئرستین به تنهایی و یا ترکیب آن با اینترفرون بتا در تعدیل پاسخ ایمنی سلول های تک هسته ای خون اشاره کرد که نتیجه، تعدیل بیشتر پاسخ سیستم ایمنی در آزمایش با ترکیب کوئرستین و اینترفرون بتا بود. با توجه به خاصیت ضدالتهابی کوئرستین و این که تاکنون گزارشی از تاثیر آن بر بیماری مولتیپل اسکلروزیس ارائه نشده است، در این تحقیق اثر این ماده بر میزان تولید IL-17 و IL-10در مدل حیوانی مولتیپل اسکلروزیس یعنی آنسفالومیلیت خودایمن تجربی مورد ارزیابی قرار گرفت. روش کار: در این تحقیق تجربی از 40 سر موش صحرایی نر ویستار با محدوده سنی 8-10 هفته استفاده شد. پس از القای EAE، حیوانات به طور تصادفی به 5 گروه 8 تایی شامل کنترل، ام اس (تغذیه با Cuprizone 2.5% به مدت 5 هفته و انجام تست Clinical Store(5)، (6، ام اس با کوئرستین 10 و 25 و 50 میلی گرم بر کیلوگرم (7,8) تقسیم شدند. مدت زمان تیمار حیوانات با کوئرستین) پس از القای ام اس 30 روز بود. 6 ساعت پس از آخرین گاواژ حیوانات به وسیله گاز CO2 بی هوش شده و از قلب آنها به طور مستقیم خونگیری به عمل خواهد آمد و بوسیله سانتریفوژ سرم از آن تهیه می شود و توسط کیتهای مخصوص حیوانی ساخت شرکت دیامترا ایتالیا پارامترهای IL10و IL17 به روش الایزا اندازه گیری شد و نتایج با آزمون آماری ANOVA و تست دانکن در سطح معنی داری((S 0 . 05 تجزیه و تحلیل شد . یافته ها: میانگین غلظت IL17 و نمره حرکت روز 1 و 30 در همه گروه ها نسبت به کنترل افزایش معنی داری را نشان داد به طوری که غلظت IL17 در همه ی گروه های ام اس و کوئرستین نسبت به گروه ام اس کاهش یافت ولی فقط غلظت1000میلی گرم کوئرستین کاهش معنی داری را نسبت به گروه ام اس نشان داد. البته میانگین غلظت IL17 در همه گروه های ام اس نسبت به گروه کنترل سالم به طور معنی داری کاهش یافت و کوئرستین نتوانست میانگین غلظت IL17 افزایش یافته را به محدده گروه کنترل برگرداند. میانگین غلظت IL10 در همه ی گروه ها نسبت به کنترل کاهش معنی داری را نشان داد. به طوری که غلظت IL10 در گروه های ام اس و کوئرستین نسبت به گروه ام اس افزایش یافت ولی فقط غلظت 1000میلی گرم کوئرستین افزایش معنی داری را نسبت به گروه ام اس نشان داد. البته میانگین غلظت IL10 در همه ی گروه های ام اس نسبت به گروه کنترل سالم به طور معنی داری کاهش یافت وکوئرستین نتوانست میانگین غلظت IL10 کاهش یافته را به محدوده گروه کنترل برگرداند. نتیجه گیری : کوئرستین به دلیل خاصیت ضد التهابی و آنتی اکسیدانی توانست غلظت افزایش یافته IL17 درگروه های ام اس را کاهش دهد. همچنین عصاره کوئرستین توانست غلظت کاهش یافته IL10 درگروه های ام اس را افزایش دهد. البته دوز موثر کوئرستین در این تحقیق1000میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن حیوان بود ولی کوئرستین در هیچ یک از غلظت ها تاثیری بر نمره حرکت نداشت.

Keywords:

مالتیپل اسکلروزیس , کوئرستین , اینترلوکین , موش صحرایی