مقایسه اثر ونلافاکسین و نورتریپتیلین در پیشگیری ازحملات سردرد میگرنی: کارآزمایی بالینی تصادفی شده دو سو کور

Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 10,205

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

AMSMED20_032

تاریخ نمایه سازی: 22 مهر 1398

Abstract:

سابقه و هدف: میگرن به صورت حملات سردرد راجعه بروز پیدا می کند لذا دو شیوه درمانی برای این بیماری مطرح شده است که شامل پیشگیری از حملات و درمان حمله حاد می باشد. نورتریپتیلین یکی از داروی های ضدافسردگی سه حلقه ای و دسته ای از داروهای خط اول درمان پیشگیری کننده میگرن است. اخیرا اثربخشی ونلافاکسین نیز در پیشگیری از میگرن گزارش شده است. با توجه به شیوع بالای میگرن و ناتوانی ناشی از این بیماری و همچنین محدودیت مطالعات انجام شده، هدف از انجام این مطالعه مقایسه اثر ونلافاکسین و نورتریپتیلین در پیشگیری ازحملات سردرد میگرنی است. مواد و روش ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی دوسوکور، بر روی 201 بیمار که به روش نمونه گیری در درسترس و براساس کرایتریای انجمن بین المللی سردرد دارای سردرد میگرنی بودند انجام شد. معیارهای ورود سن 18-45 سال و رضایت آگاهانه به شرکت در مطالعه بود و بیماران مبتلا به انواع دیگر سردرد، نارسایی کبد و کلیه، سابقه بیماری روانی خصوصا مانیا و خودکشی، سابقه آسم و بیماری قلبی، سابقه بیماری های مغزی مانند سندرم سروتونین و افرادی که به هر دلیل داروهای تداخل دار با داروهای مورد مطالعه مصرف می کردند از مطالعه خارج شدند. بیماران بصورت تصادفی به دو گروه تحت درمان با ونلافاکسین 37/5) میلی گرم دو بار در روز ) و نورتریپتیلین 25) میلی گرم شب ها ) تقسیم شدند. داروها در بسته های مشابه A وB به بیمار تحویل داده شد. بیمار، پزشک معالج و تحلیلگر داده ها از محتویات بسته ها بی اطلاع بودند. پیش از انجام مطالعه و در روز 45 و 90، بیماران از نظر تعداد، شدت (براساس مقیاس آنالوگ بصری (VAS و مدت حمله های میگرنی بررسی شدند. نتایج با استفاده از آزمون های آماری تی زوجی، تی مستقل و کای اسکوئر در نرم افزار آماری SPSS نسخه 16 تحلیل شدند. سطح معنی داری P<0/05 در نظر گرفته شد. یافته ها: 100 نفر در گروه ونلافاکسین و 101 نفر در گروه نورتریپتیلین قرار داشتند. از این تعداد 76 نفر مرد و 125 نفر زن بودند. میانگین سنی افراد 32/4 7/14 سال بود. اختلاف معنی داری از نظر سن و جنسیت در میان دو گروه وجود نداشت .(P> 0/05) در هر دو گروه تعداد، شدت و مدت حمله های میگرنی تعداد حملات سردرد میگرنی پس از 90 روز کاهش چشمگیری نسبت به شروع درمان داشت .(P<0/0001 ) پس از 90 روز درمان با ونلافاکسین تعداد حملات به طور معنی داری کمتر از درمان با نورتریپتیلین بود .(P=0/01) در موارد دیگر از جمله متغیرهای مدت زمان حمله و شدت سردرد تفاوت معنی داری میان دو گروه مشاهده نشد .(P> 0/05) نتیجه گیری: با استفاده از نتایج این مطالعه و مطالعات مشابه در این زمینه به نظر می رسد هر دو داروی ونلافاکسین و نورتریپتیلین در کاهش شدت و مدت حمله های میگرنی موثر هستند و ارجحیتی نسبت به یکدیگر ندارند اگرچه ونلافاکسین در کاهش تعداد حملات موثرتر است.

Authors

سیامک افشین مجد

دانشیار، گروه نورولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران

ایمان انصاری

کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران

الناز باباخانی

دانشجوی پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم پزشکی تهران، تهران، ایران