تسریع ترمیم زخم پوستی موش صحرایی با استفاده از سلول های بنیادی فولیکول مو از طریق محور SDF1/CXCR4
عنوان مقاله: تسریع ترمیم زخم پوستی موش صحرایی با استفاده از سلول های بنیادی فولیکول مو از طریق محور SDF1/CXCR4
شناسه ملی مقاله: AMSMED20_036
منتشر شده در بیستمین کنگره پژوهشی سالیانه دانشجویان علوم پزشکی کشور در سال 1398
شناسه ملی مقاله: AMSMED20_036
منتشر شده در بیستمین کنگره پژوهشی سالیانه دانشجویان علوم پزشکی کشور در سال 1398
مشخصات نویسندگان مقاله:
مریم نبی گل - کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی قم، قم، ایران
هدی ابوالحسنی - کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی قم، قم، ایران
فاطمه حیدری - کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی قم، قم، ایران
خلاصه مقاله:
مریم نبی گل - کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی قم، قم، ایران
هدی ابوالحسنی - کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی قم، قم، ایران
فاطمه حیدری - کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی قم، قم، ایران
پوست به عنوان بزرگ ترین ارگان بدن، مسئولیت تولید عرق ، تنظیم دمای بدن و هوموستازرا بر عهده دارد و از طرفی بعنوان سدی در برابر عوامل مختلف عمل میکند. هرنوع اختلال در ساختار آناتومیک نرمال پوست که منجر به کاهش عملکرد آن گردد، زخم نامیده میشود. تاخیر در ترمیم زخم بخصوص بعد از جراحی ها یک مشکل جدی در نظرگرفته می شود. لذا نیاز مبرمی به توسعه ی روش های جدید درزمینه ی ترمیم زخم وجود دارد که یکی از این روش ها سلول درمانی با استفاده از سلول های بنیادی بالغ می باشد. در این مطالعه، اثر پیوند سلول های بنیادی فولیکول مو و نقش محورSDF1/CXCR4 در ترمیم زخم پوستی موش صحرایی مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها: موش های صحرایی نر(ویستار) به پنج گروه کنترل (درمان نشده)،گروه )Vehicleحلال ADM3100 که همان PBS است، را دریافت کردند)،گروه درمان با ADM3100،گروه درمان با سلول و ADM3100 و گروه درمان با سلول، تقسیم شدند . ADM) مهارکننده ی محورSDF-1/ CXCR4می باشد و درهر گروه 6حیوان قرار گرفت.) سلول های بنیادی از ناحیه ی بالج فولیکول مو جدا و در DMEM/F12 ، کشت داده شدند. سپس به ناحیه ی زخم پیوند زده شدند. در پایان دوره ی درمان، ارزیابی بافت شناسی(رنگ آمیزی H & Eو تری کروماسون) و مولکولی RT-qPCR)و (ELISA انجام شد. نتایج : آنالیز نتایج نشان داد که از لحاط مورفولوژیکی و هیستولوژیکی مثل ساخت مجدد اپیتلیوم و ترمیم ساختار های درم، ضخامت اپیدرم، مقدار کلاژن، درصد بهبود زخم و میزان بیان ژن های SDF-1،CXCR4 وVEGFR در گروه درمان شده با سلول به طور معنی داری بهتر از گروه کنترل بود. (P<0.05) نتیجه گیری: درمان های اخیر مثل پانسمان زخم، جراحی، استفاده از فشار منفی یا جایگزین های پوست، پاسخ گوی ترمیم زخم نیست و نیاز مبرمی به استفاده از روش های جدید مثل پیوند سلول های بنیادی وجود دارد. سلول های بنیادی بالغ مثلHFSCs از پوست گرفته می شوند و ممکن است بتوانند به عنوان منبعی مناسب در ترمیم با سلول های اتولوگ محسوب شوند. سلول های بنیادی فولیکول مو با بیان SDF-1وCXCR4 در بستر زخم ، نقش مهمی در آنژیوژنز دارند و باعث تسریع در ترمیم زخم می گردند. بعنوان نتیجه ی کلی، این سلول ها با افزایش بیان SDF-1در ناحیه ی آسیب دیده، باعث فراخوانی سلول های بنیادی دیگر می شوند که این سلول ها می توانند از طریق محور SDF-1/CXCR4با فراخوانی سایر سلول های بنیادی به محل ضایعه، ترمیم زخم را تسریع نمایند.
کلمات کلیدی: ترمیم زخم ، سلول های بنیادی فولیکول مو، CXCR4، SDF-1، ELISA، ADM3100
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/944378/