عبدالرحیم داوری - دانشیار گروه ترمیمی و زیبایی، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی یزد
مریم کشفی - دستیار تخصصی گروه ترمیمی و زیبایی، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی یزد
راهله السادات میرسیفی نژاد نائینی - دستیار تخصصی گروه ترمیمی و زیبایی، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی یزد

مقدمه: کارایی کلینیکی کامپوزیت های رزینی نوری وابسته به میزان پلیمریزه شدن آنها است. هدف از این مطالعه مقایسه درجه پلیمریزاسیون کامپوزیت های پک شونده و هیبرید با استفاده از تکنیک FTIR (Fourier Transform Infrared Spectroscopy) بود. مواد و روش ها: در این مطالعه آزمایشگاهی، تعداد 40 دیسک کامپوزیتی در 2 گروه کامپوزیت های Z250 و P60 تهیه شدند. هر یک از این گروه ها به 4 زیرگروه (ضخامت mm 2 و mm 5 کیور شده با دستگاه QTH، ضخامت mm 2 و mm 5 کیور شده با دستگاه LED) تقسیم شدند. سپس نمونه ها با دستگاه FTIR جهت ارزیابی درجه پلیمریزاسیونمورد بررسی قرار گرفتند. داده ها توسط آنالیز واریانس سه عاملی ارزیابی شدند. یافته ها: میانگین درجه پلیمریزاسیون کامپوزیت های تست شده اختلاف معنی داری با یکدیگر نداشت. LED به طور معنی دار باعث افزایش میزان درجه پلیمریزاسیون مواد مورد آزمایش شد. (001/0P<) در ضخامت mm2 هم میزان درجه پلیمریزاسیون به طور معنی دار بیشتر از ضخامت mm 5 بود. (001/0P<) نتیجه گیری: استفاده از تکنیک لایه ای در حفرات عمیق ترمیم شده با این کامپوزیت ها پیشنهاد می شود. همچنین به دلیل نتایج بهتر استفاده از LED برای کیورینگ کامپوزیت بهتر توصیه می شود.

کامپوزیت هیبرید, کامپوزیت پک شونده, درجه پلیمریزاسیون, FTIR