مجید صنعت خانی - استادیار گروه بیماری های دهان، فک و صورت، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد
زهره ملا - دندانپزشک
مجید اکبری - دانشیار ترمیمی و زیبایی، مرکز تحقیقات دندانپزشکی، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد

مقدمه: ارزشیابی شیوه های آموزشی در رشته های مختلف علوم پزشکی، به دلیل نقش مهم آن در تربیت نیروهای متخصص حرفه ای، از حساسیت ویژه و بالایی برخوردار است. رشته دندانپزشکی نیز یکی از شاخه های مهم علوم پزشکی است که نیازمند کسب مهارت های علمی و حرفه ای بالاست. یکی از شیوه های عملی جهت ارزیابی کیفیت آموزش های بالینی در رشته ی دندانپزشکی، بررسی نظرات و دیدگاه های دانشجویان این رشته به عنوان مخاطبان اصلی این آموزش ها می باشد. لذا این مطالعه به منظور تعیین دیدگاه دانشجویان دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد درباره نحوه آموزش و ارزشیابی واحدهای بالینی، در سال 1388 انجام شد.   مواد و روش ها: این پژوهش، مطالعه ای توصیفی-تحلیلی و مقطعی بوده و نمونه پژوهش، دانشجویان سال های چهارم، پنجم و ششم دانشکده دندانپزشکی مشهد در سال 1388 بود. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه و شیوه گردآوری آن به صورت میدانی بود. پس از طراحی پرسشنامه، روایی و پایایی آن مورد تایید قرار گرفت. پس از جمع آوری پرسشنامه ها، نتایج در قالب آمار توصیفی، جمع بندی شده و در قالب جداولی ارائه شد. نمرات به دست آمده در بخش های مختلف با آزمون کروسکال والیس با یکدیگر مقایسه شد. (05/0=α) یافته ها: یافته های تحقیق، نشان داد که دیدگاه دانشجویان، در اغلب حیطه های آموزشی، عملکرد اساتید بالینی، امکانات و تجهیزات محیط بالینی، ارزشیابی بالینی، ارزیابی فعالیت دانشجو توسط اساتید، همکاری پرسنل پرستاری، اهداف آموزشی بخش و غیره، مثبت بود ولی کمبودهایی نیز در این زمینه، خصوصا در مورد نحوه انتخاب واحد دانشجویان، نظارت اساتید بر نحوه کار دانشجویان و زمان حضور اساتید در تعدادی از بخش ها وجود داشت. نتایج نشانگر این بود که از نظر دانشجویان آموزش و ارزشیابی در بخش های مختلف با یکدیگر تفاوت معنی دار نداشت. نتیجه گیری: با توجه به نتایج فوق، بازنگری در فعالیت های آموزشی مسئولان دانشکده، بررسی مجدد کوریکولوم آموزشی، فراهم کردن تجهیزات و وسائل لازم در محیط بالینی، پیشنهاد می گردد.

واژه های کلیدی: آموزش بالینی, دانشجوی دندانپزشکی, ارزشیابی بالینی