ماهرخ ایمانی مقدم - دانشیار رادیولوژی دهان، فک و صورت، مرکز تحقیقات دندانپزشکی، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد
عباس جوادزاده بلوری - دانشیار گروه بیماری های دهان، فک و صورت دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
اعظم احمدیان یزدی - مربی گروه رادیولوژی دهان، فک و صورت دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
فرزانه دانشور - دستیار تخصصی گروه اندودانتیکس دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد

مقدمه: اپسیته های بافت نرم از جمله موارد نسبتا شایعی هستند که در رادیوگرافی پانورامیک مشاهده می شود. این اپسیته ها شامل کلسیفیکاسیون گره های لنفاوی و  استخوانی شدن کمپلکس استیلوهیویید،  کلسیفیکاسیون لوزه ها،  رینولیت، آنترولیت و  کلسیفیکاسیون ناحیه دو شاخه شدن کاروتید، سیالولیت، میوزیت اسیفیکان و استئوماکوتیس می باشد. هدف این مطالعه بررسی میزان فراوانی این اپسیته هادر رادیوگرافی پانورامیک و تشخیص افتراقی آنها، عوامل و بیماری های زمینه ساز، و همچنین ثبت و بررسی علا ئم بیمار در صورت مشاهده بود. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی، رادیو گرافی های پانورامیک 671 بیمار مراجعه کننده به بخش رادیولوژی دانشکده دندانپزشکی مشهد به مدت یک سال مورد بررسی قرار گرفت، و شیوع انواع رادیواپسیته، محل آنها و برخی عوامل مرتبط مثل سن، جنس، تعداد، عوامل زمینه ای، علائم و نشانه های آن ارزیابی شد. کلسیفیکاسیون کمپلکس استیلوئید اندازه گیری شد. سپس اطلاعات بدست آمده توسط آزمون های Chi-square و Fisher Exact Test آنالیز شدند. یافته ها: فراوانی رادیواپسیته های بافت نرم به صورت: تونسیلولیت 66/39%، گره لنفاوی کلسیفیه 86/25%، کلسیفیکاسیون ناحیه دو شاخه شدن کاروتید 62/8%، اوستوما کوتیس 90/6%، سیالولیت 17/5%، کلسیفیکاسیون غضروف حنجره 45/3%، آنترولیت 72/1% و کلسیفیکاسیون کمپلکس استیلوهیوئید 58% بدست آمد. بین کلسیفیکاسیون کمپلکس استیلوهیوئید و سن ارتباط معنی داری وجود داشت (001/0> P). نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد کلسیفیکاسیون کمپلکس استیلوئید با طول بیشتر از 45 میلی متر باید به عنوان مورد مشکوک یا پاتولوژیک مطرح گردد. همچنین مشاهده پلاک آترواسکلروتیک کلسیفیه به طور تصادفی در رادیوگرافی پانورامیک بایستی به عنوان زنگ خطری جهت پیشگیری از حملات مغزی عروقی تلقی شود.

کلسیفیکاسیون بافت نرم, رادیوگرافی پانورامیک, رادیواپسیته های بافت نرم