کاظم فاطمی - استادیار گروه پریودانتیکس دانشکده دندانپزشکی و مرکز تحقیقات دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
سید علی بنی هاشم راد - استادیار گروه پریودانتیکس دانشکده دندانپزشکی و مرکز تحقیقات دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
محمد توحیدی - استاد بخش داخلی ریه بیمارستان قائم (عج) دانشگاه علوم پزشکی مشهد
سید حسین حسینی - دندانپزشک

مقدمه: حفره دهان به عنوان منبع احتمالی پاتوژن های تنفسی شناخته شده است و از طرفی بیماری مزمن انسدادی ریه از شایعترین بیماری های موجود در جامعه و از مهمترین عوامل مرگ و میر به شمار می آید؛ بدین جهت ضروری است که نقش عفونت های دهانی در بروز و پیشرفت عفونت های تنفسی بررسی شود. هدف از این مطالعه، ارزیابی ارتباط میان بیماری پریودنتال و بیماری مزمن انسدادی ریوی بود. مواد و روش ها: این مطالعه مورد-شاهدی بود که گروه مورد از 30 بیمار که به علت بیماری مزمن انسدادی ریه در بیمارستان بستری شده بودند و گروه شاهد از30 فرد مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی مشهد که هیچ علایمی از بیماری تنفسی را نداشتند در زمان مشابه انتخاب شدند. شاخص های سن، جنس و استعمال دخانیات در دو گروه همگن بودند. پس از ثبت اطلاعات شخصی هر گروه، عمق پروبینگ پاکت (PPD)، از دست رفتن چسبندگی (LOA)و خونریزی هنگام پروبینگ (BOP)تعیین و دو گروه با هم مقایسه شدند. داده های مطالعه با تست های آماری t-test، کای دو و Kruskal Wallis و با استفاده از SPSS تحلیل گردید. یافته ها: سن متوسط بیماران در گروه شاهد 5±54 و گروه مورد 7±53 سال بود. تعداد افراد سیگاری در گروه مورد 18 نفر (60%) و در گروه شاهد 19 نفر (3/63%) بود. میزان متوسط از دست رفتن چسبندگی (LOA) در گروه مورد mm8/0±72/5و در گروه شاهد mm5/0±92/3بود که اختلاف قابل توجهی میان گروه های مورد و شاهد وجود داشت (04/0P=). میزان BOP در گروه مورد 12±86% و شاهد 16±71% بود (001/0P<). مقدار متوسط PPD در گروه مورد mm5/0±4و شاهد mm3/0±75/2 بود که اختلاف قابل توجهی میان دو گروه وجود داشت (01/0P=). نتیجه گیری: بررسی داده ها نشان داد که ارتباط قابل توجهی میان بیماری پریودنتال و بیماری مزمن انسدادی ریه COPD)) وجود دارد.

بیماری پریودنتال, شاخص پریودنتال, بیماری مزمن انسدادی