پریسا صالحی - دانشیار گروه ارتودانتیکس دانشکده دندانپزشکی و مرکز تحقیقات ارتودنسی دانشگاه علوم پزشکی شیراز
سیده مریم امیدخدا - استادیار گروه ارتودانتیکس دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز
لیلا خجسته پور - استادیار گروه رادیولوژی دهان، فک و صورت دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز

مقدمه: تحلیل ریشه دندانهای پیشین فک بالا یک پدیده نسبتا شایع در انتهای درمان ارتدنسی است. بنابراین شناسایی عوامل  ایجاد کننده تحلیل ریشه به عنوان فاکتورهای خطر، امری لازم و ضروری است تا قبل از شروع درمان ارتودنسی، تمهیدات لازم جهت کاهش شدت عارضه و حتی پیشگیری از آن بعمل آید.هدف از این مطالعه بررسی مقایسه ای تحلیل ریشه دندان های پیشین فک بالا در بیماران با مال اکلوژن  بعد عمودی، قبل وپس از درمان ارتودنسی ثابت بود. مواد و روش ها:  در طی این مطالعه مقطعی، اندازه تحلیل ریشه در دندان های پیشین فک بالا در 100 بیمارکلاس یک  با  دامنه سنی 13 تا 18 سال (37 مورد نرمال بایت ،35 مورد دیپ بایت، 28 مورد اپن بایت) مورد ارزیابی قرار گرفت. اندازه گیری ها از طریق بررسی پرتونگاری موازی با شیوه Long cone پیش و پس از درمان ارتدنسی ثابت و توسط برنامه فتوشاپ 7 صورت گرفت. سپس نتایج گروه ها بوسیله تست آماری t-test و One  way ANOVA و به دنبال آن تست های Mann-Whitney و Tukey  آنالیز شدند. یافته ها: میزان تحلیل ریشه در دندان های پیشین میانی در گروه دیپ بایت بیشتر از گروه نرمال (008/0P=) و میزان تحلیل در گروه نرمال بایت بیشتر از گروه اپن بایت بود ولی این اختلاف از  نظر آماری معنی دار  نبود (013/0P=).  میزان تحلیل در  دندان های پیشین  کناری در گروه دیپ بایت بیشتر از گروه اپن بایت (004/0P=)  و گروه اپن بایت بیشتر از گروه نرمال بایت بود (006/0P=). نتیجه گیری:  گروه دیپ بایت مقدار تحلیل ریشه بیشتری را هم در دندان های پیشین میانی وهم کناری نسبت به سایر گروه ها نشان داد.

تحلیل ریشه, دیپ بایت, اپن بایت