مقدمه: سازمان جهانی بهداشت تخمین می زند که کمبود 7.5 میلیون پزشک و سایر متخصصین مراقبت های بهداشتی در جهان وجود دارد. برای حل این کمبود متخصصان مراقبت های بهداشتی در کشورهای درحال توسعه، دانشکده های پزشکی جدیدی را تاسیس کرده اند؛ اما آموزش پزشکی به روش سنتی با چالش های بسیاری در جهان روبرو است. سوال پژوهش اینجاست که آیا تلفن همراه که امروزه به سرعت در حال پیشرفت است می تواند در آموزش پزشکی مثمر ثمر واقع گردد روش کار: مطالعه حاضر نوعی مطالعه مروری هست هدف مرور مطالعات موجود در مورد نقش و استفاده از فناوری موبایل در مراحل مختلف آموزش دانشجویان پزشکی و پیراپزشکی نگاشته شده است. با مروری بر روی مقالات استخراج شده از منابع و بانک های اطلاعاتی معتبر ازجمله PubMed Scopus,web of science,google scholar,SID,IEEE که از کلیدواژه های آموزش الکترونیک،
سلامت همراه آموزش پزشکی استفاده گردید و اطلاعات بازیابی شده با دقت موردمطالعه و بررسی قرار گرفت درنتیجه با توجه به اهداف پژوهش تعدادی از مقالات مرتبط انتخاب و مورداستفاده قرار گرفت.یافته ها: مطالعات بسیاری وجود دارد که کاربرد عملی دستگاه های تلفن همراه و رایانه های دستی را در مجموعه آموزش پزشکی ارزیابی می کند که تعداد مقالات استخراج شده در این مرور 15 بود که اثربخشی استفاده از فناوری در آموزش پزشکی نسبت به آموزش سنتی را نشان دادند. برخی از مطالعات آموزش از طریق برنامه های تلفن همراه را بی تاثیر و برخی اثربخش به دلیل استفاده از محتوای آموزشی چندرسانه ای در یک سیستم قابل حمل، افزایش مهارت و دانش کارورزان، افزایش یادگیری، استفاده آسان، انعطاف پذیری و غیره دانستند. موانع استفاده از تلفن همراه در آموزش شامل نگرانی های مربوط به قطع تعامل بالینی و پاسخ های منفی اساتید و بیماران است.نتیجه گیری: فن آوری های جدید بخشی از زندگی ما است و واقعیتی است که می توان از آن به منظور دستیابی به اهداف ازجمله آموزش عالی بهره گرفت درصورتی که دانشگاه به صورت سازمان دهی شده، مطالب موردنیاز را از طریق تلفن همراه به دلیل قابلیت دسترس پذیری آن به دانشجو ارائه کند سبب بهبود آموزش بالینی و کاهش از بین رفتن اطلاعات در زمان انتقال به دانشجو خواهد شد.