عزت اله گنج خانلو

قرارداد یک موافقتنامه قابل اجرا و قانونی بین دو یا چند گروه است. هسته بیشتر قراردادها یک مجموعه از قولهای دو جانبه (یا در اصطلاح قانونی، یملاحظاتی) است.قول هایی که هر یک از گروه ها داده اند حقوق و وظایف آنها را مشخص میکند. قراردادها در دادگاه قابل اجرا هستند. اگر یک طرف قرارداد به وظایف قراردادی خود عمل کند ولی طرف مقابل عمل نکند، (یقرارداد را بشکندی) به طرفی که به وظایف خود عمل کرده است در دادگاه این حق داده می شود تا به حقوق خود برسد. برای عهد شکنی، وجود قرارداد الزام آوری ضروری بوده، حال سوال اینجاست که محدوده این الزام قراردادی تا چه قدر است و تجاوز به کدامیک از تعهدات قراردادی عهد شکنی محسوب میگردد بنابراین برای شناخت تعهدات ناشی از قرارداد و در نتیجه مسئولیت ناشی از تخلف از آنها باید محتوی قرارداد بطور کامل مورد توجه قرار گیرد. با شناخت موضوع قرارداد و تعیین میزان تعهدات طرفین قرارداد، مفهوم اجرای عقد روشن میگردد. سوال دیگری که به ذهن خطور می کند این است که آثار نقض قرارداد در حقوق ایران چیست 1. در فرض نقض یک قرارداد چه آثاری به جای می ماند

نقض قرارداد، تعهدات طرفین، حق فسخ، قرارداد، مسئولیت طرفین