اکبر توکلی - دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی- درمانی اصفهان، گروه میکروب شناسی
محمود صفاری - دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی- درمانی کاشان، گروه میکروب شناسی

سابقه و هدف: نظر به شیوع عفونت مجاری ادراری و اهمیت آن از نظر درمان و مصرف نادرست آنتی بیوتیک ها در این مورد که منجر به افزایش بروز مقاومت آنتی بیوتیکی در بین عوامل اتیولوژیک بیماری از جمله اشریشیاکلی که حدود 90 - 80 درصد از این عفونت را باعث می گردد، این تحقیق به منظور تعیین مقاومت آنتی بیوتیکی نسبت به عوامل ضد میکروبی رایج بر روی 50 سوش اشریشیاکلی جدا شده از عفونت مجاری ادراری در اصفهان طی سال 1377 انجام گرفت. مواد و روش ها: پژوهش حاضر به روش توصیفی (Descriptive) صورت پذیرفت. از بیماران مراجعه کننده به آزمایشگاه های سطح شهر و بیمارستان های مختلف پس از گرفتن نمونه و تایید عفونت با روش های استاندارد در صورت جدایی باکتری، آن را به آزمایشگاه میکروب شناسی دانشکده پزشکی اصفهان منتقل و پس از انجام آزمایش های دقیق، باکتری را با روش های استاندارد تشخیص و سپس آن را روی محیط کشت مولرهینتون دارای قطعه ای از 0/25 میکروگرم در لیتر تا 128 میکرو گرم در میلی لیتر از 13 آنتی بیوتیک رایج پلیت ها را انکوبه گذاری کرده و عمق آن ها به صورت دقیق مشخص گردید. یافته ها: از 50 سوش اشریشیاکلی مورد مطالعه به ترتیب 72، 64، 58، 56، 52، 52، 38، 34، 32، 24 ،22، 20 و 18 درصد از آن ها به آمپی سیلین، کربنی سیلیس، تتراسیکلین، کلرامفنیکل، سفوکسی تین، سفالوتین، نیتروفورانتویین، سپیروفلوکساسین، آمیکاسین، جنتامایسین، کوتریموکسازول، کانامایسین و اسید نالیدیکسیک مقاوم بودند. موارد فوق دارای MIC بزرگتر از مقایسه با سوش اشریشیاکلی استاندار و ح ساس E.coli ATec 25922 بودند. همه سوش های جدا شده multuresistance بودند.

عفونت مجاری ادراری، MIC، مقاومت آنتی بیوتیکی، اشریشیاکلی