مقایسه قدرت دو روش الیزا و ایمونوفلورسانس غیر مستقیم و روش های انگل شناسی در تشخیص آلودگی به استرونژیولوییدس استرکورالیس در بیماران دیالیزی و پیوند کلیه

سابقه و هدف: آلودگی به استرونژیلوییدس استرکورالیس در بیماران دیالیزی و پیوندی به دلیل توانایی در ایجاد بیماری های کشنده از اهمیت ویژه ای برخوردار است. عدم وجود علایم اختصاصی بالینی را در مبتلایان به استرنژیلوییدیازیس با مشکلات فراوان روبرو ساخته است و به منظور تعیین قدرت روش های الیزا وایمونوفلورسانس غیر مستقیم در تشخیص این آلودگی، تحقیق برای مراجعه کنندگان به بیمارستان ها برای عمل دیالیز و پیوند کلیه طی سال 1375 انجام گرفت. مواد و روش ها: پژوهش حاضر با روش کارآزمایی بالینی از نوع تشخیص بر روی 110 نفر که سیر درمان آن ها دیالیز و یا پیوند کلیه بود صورت پذیرفت. بدین منظور از مقایسه دو روش الیزا و ایمونوفلورسانس غیر مستقیم و مقایسه آن ها با روش های انگل شناسی مدفوع و روش تغلیظ فرمالین اتر استفاده شد. میزان حساسیت، ویژگی، ارزش پیش بینی مثبت و منفی بود هر یک از روش های الیزا و ایمونوفلورسانس غیر مستقیم و نیز دو روش انگل شناسی تعیین گردید.

Keywords:

الیزا , ایمونوفلورسانس , دیالیزی