معیارهای بالینی و پاراکلینیکی اختلالات تیرویید درافراد بالای 15 سال

سابقه و هدف: اختلالات تیرویید در نقاط مختلف دنیا متفاوت است. با توجه به اهمیت اختلالات تیرویید و وقت گیر بودن و هزینه بر بودن راه های تشخیصی این اختلالات و پیشنهاد امتیاز بندی برای تشخیص زودرس این اختلالات این مطالعه به منظور مقایسه معیارهای بالینی و پاراکلینیکی اختلالات تیرویید در افراد بالای 15 سال مراجعه کننده به مراکز بهداشتی-درمانی کاشان طی سال های 78-1375 و درمانگاه غدد متابولیسم امام خمینی طی سال 1379 صورت پذیرفت.مواد و روش ها: این یک مطالعه از نوع تشخیصی بوده که بر روی بیماران در سنین 60-15 ساله و مشکوک به اختلالات تیرویید انجام گرفت. ابتدا توسط متخصصان داخلی و براساس معیارهای بالینی Flipp Flling چنانچه جمع جبری 18 و بیشتر بوده، به عنوان هیپرتیروییدی تلقی و چنانچه میزان نمره آن ها 18-11 به عنوان مشکوک و کمتر از آن به عنوان یوتیرویید بوده و در امتیاز هیپوتیرویید نمره بالای 19+ هیپوتیروییدی محسوب شدند. سپس از کلیه بیماران (Free T(4) ،T(3 و (TRMA) TSHدرخواست شد. TSH زیر 0/3 میکروگرم و (T(4 بیش از 12 و (T(3 بیش از 180 هیپرتیرویید و افراد با TSH بیش از 5 میکروگرم و (T(4 کمتر از 4 میکروگرم و (T(3 کمتر از 8 میکروگرم هیپوتیرویید تلقی شدند. سایر افرادی که مقادیر پاراکلینیک آن ها طبیعی بود سالم بودند.

Keywords:

هیپوتیروییدی , هیپرتیروییدی , یونیروییدی , T(4) , T(3) , TSH