بررسی اپیدمیولوژی بیماران مبتلابه هیپوتیروییدی دراستان گیلان

سابقه و هدف: هیپوتیروییدی سندرمی بالینی است که دراثر کمبود تولید هورمون های تیروییدی به وجود می آید و شیوع آن در مناطق باید کافی و کمبود ید به ترتیب 8- 1% و 20- 10% می باشد. از آن جایی که وضعیت مبتلایان به این بیماری در منطقه گیلان نامشخص است،این مطالعه در جهت ارزیابی اپیدمیولوژی آن طی ده سال در این منطقه انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه گذشته نگر، اطلاعات دموگرافیک بیمارانی را که طی 10 سال گذشته با علایم و نشانه های هیپوتیروییدی به کلینیک تخصصی غدد درون ریز مراجعه کرده بودند و تشخیص آن ها به روش ELISA تایید شده بود، جمع آوری گردید و با نرم افزار SPSS آنالیز شد. یافته ها: از 407 بیمار هیپوتیروییدی 84 درصد زن و 16 درصد مرد بودند (نسبت زن به مرد 5/4 به 1). میانگین سنی زنان و مردان به ترتیب 14/8±37/9 و 17±39/5 سال بود. بیماری هاشیموتو شایع ترین علت بیماری بود. شایع ترین علایم و نشانه های بیماری خستگی و ضعف بود و تقریبا اکثر بیماران مبتلا به گواتر درجه 1 تا 3 بودند.نتیجه گیری و توصیه ها: نتایج این امطالعه نشان می دهد که هیپوتیروییدی در دهه چهارم و پنجم زندگی در خانم ها شایع تر است. نشانه ها و علایم و عوارض بیماری باید برای جامعه توضیح داده شود و تست های تیروییدی درگروه های در معرض خطر انجام گیرد.

Keywords:

هیپوتیروییدی , اپیدمیولوژی , تست های تیروییدی