مقایسه تاثیرتجویز اکسیتوسین به تنهایی و تجویز توام اکسی توسین پروپرانولول بر سیر زایمان- یک مطالعه تصادفی دوسوکور

Publish Year: 1385
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 320

This Paper With 5 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_FEYZ-10-2_002

تاریخ نمایه سازی: 29 مهر 1398

Abstract:

سابقه و هدف: هدف از این مطالعه مقایسه تاثیر اکسی توسین به تنهایی و همراه با پروپرانولول بر روی القاء و سیر زایمان و میزان سزارین می باشد.مواد و روش ها: مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور شاهددار بر روی 150 زن حامله نولی پار با سن حاملگی 41-39 هفتهتمام و بیشا پ اسکور مساوی یا کمتر از 5، یک قلو و سفالیک صورت گرفت. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. در گروهاول (گروه اکسی توسین = 75 نفر) اکسی توسین را به میزان 2 هزارم واحد در دقیقه برای بیمار شروع کرده و سپس هر 15 دقیقه 2 هزارم واحددر دقیقه افزوده می شد تا زمانی که انقباضات مطلوب ایجاد می شد و سپس در همین میزان به مدت 8 ساعت ادامه می یافت که در صورتورود بیمار به فاز فعال زایمان، عمل القاء تا زایمان بیمار ادامه می یافت. در غیر این صورت، بیمار به بخش منتقل شده و روز بعد پروتکل فوقدر مورد بیمار اجرا می شد. با این تفاوت که در صورت عدم ورود به فاز فعال پس از 8 ساعت القاء، بیمار سزارین می گردید. در گروه دوم(گروه پروپرانولول = 75 نفر) قبل از شروع القاء به روش فوق 2mg پروپرانولول به صورت داخل وریدی و آهسته به بیمار تزریق شده وسپس القاء با اکسی توسین به صورت فوق انجام می گردید. در صورتی که بیمار به روز دوم القاء می رسید، مجددا قبل از تزریق اکسی توسین، 2mg پروپرانولول داخل وریدی تزریق می شد. نتایج: بیماران دو گروه از نظر سن مادر، سن حاملگی، بیشاپ اسکور اولیه و وزن نوزادان با یکدیگر تفاوت معنی دار نداشتند. تعداد افرادی کهدر روز اول القاء زایمان کردند بین دو گروه تفاوت معنی دار نداشت (54 نفر در گر وه اکسی توسین ( 72 %) و 62 نفر درگروه پروپرانولول(%82/6 ). از میان متغیرهای بررسی شده میانگین مدت زمان رسیدن به انقباضات مطلوب در هر دو روز اول و دوم در گروه پروپرانولول به طور معنی داری کوتاه تر از گروه اکسی توسین بود ( 0/87±2/59 ساعت در مقابل 2±3/7 ساعت)، (p=0/000) برای روز اول و در روز دوم 1±1/8 ساعت در مقابل 0/89±3/9 ساعت، (p<0/002). میانگین فاصله زمانی شروع اینداکشن تا دیلاتاسیون 4-3 ساعت در گروه پروپرانولول در روز اول به طور معنی داری کمتر از گروه اکسی توسین بود (1/6±3/6 در مقابل 2/4±5/6 ساعت)، (p<0/000). میانگین طول مدت زمان شروع اینداکشن تا زایمان در روز اول در گروه پروپرانولول کمتر از گروه اکسی توسین بود . (2/5±7/67 ساعت در مقابل 4/1±10/18 ساعت)، (p=0/000). دوز اکسی توسین مورد نیاز در روز اول در گروه اکسی تو سین بیشتر از گروه پروپرانولول بود (8209±14372 میلی یونیت در مقابل 4013±11362 میلی یونیت)، (p<0/005). نتیجهگیری: مصرف پروپرانولول می تواند پاسخ به اینداکشن را سریع تر، طول مدت لیبر را کوتا هتر و نیز میزان اکسی توسین مصرفی را کمترکند.دوز اکسی توسین مورد نیاز در روز اول در گروه اکسی تو سین بیشتر از گروه پروپرانولول بود

Authors

مریم کاشانیان

دانشیار گروه زنان و مامایی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی ایران

زهرا زرین

دستیار گروه زنان و مامایی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی ایران