بررسی ارتباط سطح سرمی پرولاکتین با بیماری مولتیپل اسکلروز

مولتیپل اسکلروز (MS) یک بیماری مزمن با علت ناشناخته می باشد که با التهاب و تخریب نسبی بافت سفید مغز و جایگزینیبافت گلیوز مشخص می گردد. این بیماری چندعاملی بوده و اساس اتوایمیون در ایجاد آ ن مورد نظر است. پرولاکتین یک پپتید نورواندوکرینمی باشد که خصوصیات تنظیم ایمنی ر ا دارد. هیپر پرولاکتینمی چندین اختلال اتوایمیون را تشدید می کند و ممکن است نقشی در ایجادبیماری مولتیپل اسکلروز داشته باشد . با توجه به تناقضاتی که در زمینه ارتباط بین سطح سرمی پرولاکتین و بیماری مولتیپل اسکلروز وجوددارد این مطالعه به منظور تعیین چنین رابطه ای، در بیماران مراجعه کننده به مرکز نورولوژی کاشان در سالهای 84-1383 صورت پذیرفت. مواد و روش ها: ابن مطالعه به صورت تحلیلی (مورد- شاهدی ) و با بررسی و مطالعه بر روی 70 نفر شامل 35 بیمار مبتلا بهمولتیپل اسکلروز و 35 نفر شاهد صورت پذیرفت . از کلیه افراد 2 سیسی خون وریدی در حالت ناشتا گرفته شد و سطح سرمی پرولاکتینتوسط کیت الیزا و با روش RIA اندازهگیری شد و از آزمون t test برای قضاوت بالینی استفاده گردید. نتایج: در این تحقیق سن افراد مورد مطالعه 6/4±32/3 سال بود و 28 نفر ( 80 %) از بیماران در گروه سنی 40-20 سالگی قرار داشتند و ضعف عضلانی، اختلال بینایی و پارستزی به ترتیب با شیوع 80%، 57/1% و 34/2% شایع ترین علا یم بالینی بودند و میانگین سطح سرمی پرولاکتین در بیماران مبتلا 114/8±350/5 و در گروه شاهد 57/6±160/7 بود (p<0/0001). با ارزیابی الگوی بالینی بیماری مولتیپل اسکلروز، الگوی MS عود کننده- بهبود پذیر با شیوع 54/2% شایع ترین الگوی بالینی بود. نتیجه گیری: سطح سرمی پرولاکتین در م بتلایان به مولتیپل اسکلروز به طور قابل ملاحظه ای افزایش یافته است و این یافته احتمالا استفاده ازآنتاگونیست های پرولاکتین را جهت کاهش علا یم و عوارض بیماری در آینده مطرح خواهد کرد . تحقیق تجربی در خصوص اثربخشی اینآنتاگونیست ها توصیه می شود.

Keywords:

پرولاکتین , مولتیپل اسکلروز , بافت گلیوز