تاثیر تن آرامی بر استرس و کیفیت زندگی دانشجویان مقیم خوابگاه های دانشجویی

Publish Year: 1385
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 330

This Paper With 8 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_FEYZ-10-2_011

تاریخ نمایه سازی: 29 مهر 1398

Abstract:

سابقه و هدف: با توجه به تاثیر منفی موقعیت های استرسزا بر کیفیت زندگی و کمبود مطالعه در مورد تاثیر تن آرامی بر استرس و کیفیتزندگی دانشجویان، این تحقیق به منظور تعیین تاثیر تن آرامی بر استرس و کیفیت زندگی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال1383 انجام شد.مواد و روشها: تحقیق به صورت کارآزمایی میدانی (field trial) با طراحی قبل و بعد بر روی دو گروه 100 نفره از دانشجویان دختر مقیم خوابگاهها انجام شد. دانشجویان دو خوابگاه به عنوان گروه آزمایش و ساکنین دو خوابگاه دیگر به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند. ابتدامیزان استرس و کیفیت زندگی در هر دو گروه با استفاده از پرسشنامه اسپیلبرگر و نیز پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی بررسیو سپس آموزش تن آرامی در گروه آزمایش انجام شد. گروه آزمایش دو ماه تمرینات را انجام داد و سپس مجددا استرس و کیفیت زندگی دوگروه بررسی شد. جمع امتیاز استرس هر فرد تقسیم بر تعداد سوالات و نیز جمع نمرات هر حیطه از کیفیت زندگی تقسیم بر تعداد سوالات هرحیطه به عنوان معیار استرس و کیفیت زندگی مورد استفاده قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از شاخص های مرکزی و پراکندگی ونیز آماره های t و t زوج (X(2 انجام شد. نتایج: میانگین سن واحدهای پژوهش 2/47±22/97 سال بود و بیش از نیمی از گروه کنترل و 62 % از گروه آزمایش در سال های دوم تا چهارم تحصیل میکردند. دانشجویان به طور متوسط 19/07±27/77 ماه در خوابگاه اقامت داشتند. قبل از مداخله، میانگین نمره استرس گروه آزمایش و کنترل به ترتیب 1/51 و 1/29 و میانگین نمره کیفیت کلی زندگی آنها 3/15 و 3/16 بودکه آزمون t اختلاف معناداری را از نظر سطح استرس (p=0/06) و کیفیت زندگی (p=0/87) در دو گروه نشان نداد اما این تفاوتها پس از مداخله معنادار بود. (p<0/05). پس از مداخله، به جز در حیطه سلامت جسمی (p=0/02)، تغییر معنی دار دیگری در میانگین نمرات حیطه های کیفیت زندگی گروه کنترل ایجاد نشد اما نمرات همه حیطه های گروه آزمایش افزایش یافت. این افزایش در بیشتر حیطه ها به غیر از حیطه های روانی و اعتقادی، از نظر آماری معنی دار بود (p<0/001). در مجموع کیفیت زندگی گروه آزمایش بعد از مداخله به طور معناداری بالاتر از گروه کنترل بود (p<0/05). نتیجهگیری: آموزش تن آرامی به دانشجویان و کاربرد آن توسط آنها می تواند استرس دانشجویان را کاهش دهد و از این طریق برخی از ابعاد کیفیت زندگی را بهبود بخشد. مطالعه تجربی با تخصیص تصادفی افراد به گروه ها در سایر دانشجویان توصیه می گردد.

Authors

ناهید دهقان نیری

استادیار گروه مدیریت پرستاری دانشکده پرستاری مامایی دانشگاه علوم پزشکی تهران

محسن ادیب حاج باقری

استادیار گروه داخلی جراحی دانشکده پرستاری مامایی دانشگاه علوم پزشکی کاشان