مقایسه تاثیر ماسک حنجرهای با ماسک معمولی بر اشباع هموگلوبین شریانی از اکسیژن و طول مدت تشنج در بیماران تحت تشنج درمانی

سابقه و هدف: کاهش فشار سهمی اکسیژن خون یا هیپوکسی باعث اختلال در پایداری سیستم گردش خون (همودینامیک) و افزایش آستانه ی تشنج در بیمارانی که تشنج درمانی الکتریکی یا (Electro Convulsive Therapy) دریافت می کنند می شود هدف از این مطالعه مقایسه ی کاربرد ماسک حنجره ای به جای ماسک صورت بر تغییرات اکسیژن خون، دینامک خون و طول زمان تشنج پس از تشنجدرمانی الکتریکی به دنبال بیهوشی عمومی داخل وریدی با داروی تیوپنتال سدیم و سوکسینیلکولین است. مواد و روش ها: در یک مطالعه ی تجربی 66 بیمار 60-20 سال، دسته ی یک و دو انجمن بیهوشی آمریکا (ASA class I and II) که در بخش روان پزشکی بیمارستان هاجر شهرکرد به دلیل ابتلا به افسردگی مزمن کاندید درمان با تشنجدرمانی الکتریکی بودند مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران به دو گروه 33 نفری تقسیم شدند. سعی شد که بیماران دو گروه از نظر سن، جنس و نوع درمان روان پزشکی متعادل شوند. تمامی بیماران با تیوپنتال سدیم 2 میلی گرم/کیلوگرم، سوکسینیلکولین 0/5 میلی گرم/کیلوگرم به صورت داخل وریدی و تهویه با اکسیژن 100 درصد تحت بیهوشی عمومی قرار گرفتند. تهویه ی ریه ها در گروه یک با کمک ماسک حنجره ای و در گروه دو به روش معمول با ماسک صورت انجام شد. اشباع اکسیژن خون شریانی، فشار خون سیستولی و دیاستولی، تعداد ضربان قلب و طول مدت تشنج در دو گروه قبل از انجام تشنج درمانی الکتریکی و پس از آن اندازه گیری و داده ها بر اساس آزمون کای اسکویر و t مستقل تجزیه وتحلیل گردید. نتایج: در گروه ماسک حنجره ای اشباع اکسیژن خون شریانی در دقیقه ی سوم و پنجم پس از تشنج درمانی الکتریکی به طور معنی داری بیش از گروه ماسک صورت بود (p<0/05) فشار خون سیستولی و دیاستولی در دقایق سوم و پنجم پس از تحریک الکتریکی در هر دو گروه بالاتر از میزان پایه ی قبل از انجام تشنج درمانی الکتریکی بود (p<0/05) در گروه ماسک حنجره ای، افزایش فشار خون سیستولی در دقیقه ی سوم و فشار خون دیاستولی در دقایق سوم و پنجم به طور معنی داری بیش از گروه ماسک صورت بود (p<0/05) میانگین طول مدت تشنج در گروه ماسک صورت به وضوح کوتاه تر از این زمان در گروه ماسک حنجره ای بود (p<0/05) (در ماسک صورت 11±30/2 و در ماسک حنجره 11±38/8 ثانیه). نتیجه گیری: یافته ها نشان داد که علی رغم افزایش فشار خون دیاستولی در گروه ماسک حنجره ای ولی به دلیل افزایش طول زمان تشنج وافزایش اشباع اکسیژن خون شریانی نسبت به بیماران گروه ماسک صورت، می توان از ماسک حنجره ای به عنوان یک جایگزین موثر برای تهویه ی بیماران کاندید تشنج درمانی الکتریکی استفاده کرد.

Keywords:

تشنج درمانی الکتریکی , ماسک صورت , ماسک حنجرهای , اشباع هموگلوبین , تشنج