بررسی همه گیری شناسی سوانح در شهرستان کاشان طی سال های 1385-1383

سابقه و هدف: سوانح یکی از عمده ترین همه گیری بیماری های غیرواگیر در قرن حاضر را شامل می شود و ضایعات ناشی از این سوانح یکی از 5 علل مرگ و میر در جهان می باشد. در این مطالعه به بررسی همه گیری شناسی سوانح در شهرستان کاشان طی سال های 1385-1383 پرداخته شده است. مواد و روش ها: این مطالعه روی کلیه ی 18166 بیماری که در اثر سانحه به بیمارستان های شهرستان کاشان مراجعه و نیاز به اقدامات درمانی داشتند، صورت گرفت. بیماران در چهار گروه حادثه شامل حوادث خانگی، ترافیکی، کاری و ورزشی قرار گرفتند. همچنین علل خارجی سوانح بر اساس کد (International Classification of Diseases) ICD10 ثبت گردید. داده های فرم اطلاعاتی طبقه بندی و اطلاعات لازم استخراج گردید. نتایج: نسبت مرد به زن 3/25 به 1 بود. سن بیماران 19/95±29/23 سال در مردان 17/74±27/54 و در زنان 25/04±34/81 سال بود. شایع ترین گروه سنی درگیر 29-20 (26/3 درصد) سال بود. سوانح ترافیکی با 50/5 درصد شایع ترین نوع سانحه بود و از نظر عوامل خارجی سوانح رانندگی و افتادن شایع ترین عوامل بودند. در سوانح ترافیکی، موتورسیکلت با شیوع 58/3 درصد مهم ترین عامل سانحه بود ه و در مجموع 231 (1/3 درصد) بیمار آسیب دیده در بیمارستان فوت نمودند. نتیجه گیری: سوانح ترافیکی شایع ترین و سوانح خانگی و کا ری به ترتیب در مرحله ی بعدی قرار داشتند. همچنین سوانح در محدودهی سنی پایینتری نسبت به خارج از کشور اتفاق می افتد که می تواند باعث از دست رفتن طول عمر مفید بیشتر و تحمیل هزینه های جبران ناشدنی به جامعه گردد. همچنین آموزش و افزایش آگاهی جامعه می تواند نقش موثری در پیشگیری سوانح داشته باشد.

Keywords:

همه گیری شناسی , سوانح , کاشان , آسیب