مریم بلارن - کارشناس ارشد بخش زیست شناسی دانشکده علوم پایه، دانشگاه شهید چمران اهواز
احمدعلی معاضدی - استاد بخش زیست شناسی دانشکده علوم پایه، دانشگاه شهید چمران اهواز
علی اصغر همتی - دانشیار بخش داروسازی دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز
عبدالرحم راسخ - دانشیار بخش آمار دانشکده علوم ریاضی و کامپیوتر، دانشگاه شهید چمران اهواز

سابقه و هدف: اثرات بهبود دهنده ی حافظه توسط گلوکز در انواع مختلفی از روش های یادگیری مطرح گردیده و گزارشات فراوانی در این زمینه ارایه شده که برخی متناقض می باشد. از طرفی به نظر می رسد که سن حیوان در این فرایند موثر می باشد. لذا در این پژوهش اثر تزریق گلوکز بر یادگیری و حافظه ی فضایی موش های صحرایی نر جوان و پیر مورد بررسی قرار گرفت.مواد و روش ها: به همین منظور گلوکز به میزان 500mg/kg در زمان 10 دقیقه پیش از آموزش و به صورت درون صفاقی تزریق گردید و گروه های شاهد نیز تحت شرایط یکسان و با حجم یکسان سرم فیزیولوژی دریافت نمودند و از دستگاه Y-maze که بر اساس روش احترازی فعال طراحی گردیده بود، جهت شرطی شدن احترازی فعال حیوان استفاده گردید. داده ها از طریق آزمون آنالیز واریانس و آزمون t دانشجویی مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج: نتایج به دست آمده نشان می دهد که تجویز گلوکز موجب افزایش یادگیری در موش های صحرایی جوان (p<0/05) و به طور قابل توجهی در موش های صحرایی پیر (p<0/01) در مقایسه با گروه شاهد می گردد. همچنین مقایسه ی آماری بین موش های پیر و جوان نشان می دهد که تاثیر مثبت گلوکز بر حافظه در موش های پیر نسبت به موش های جوان بیشتر (p<0/01) بوده است.نتیجه گیری: تجویز گلوکز پیش از آموزش، موجب افزایش یادگیری در موش های جوان و پیر می گردد. گلوکز احتمالا در مغز به وسیله ی تغییر متابولیسم نورونیف فعالیت نورونی و یا تولید میانجی های عصبی عمل می کند.

یادگیری فضایی، گلوکز، ماز Y شکل، روش احترازی فعال، موش صحرایی