بررسی اختلال استرس پس از تروما (PTSD) در کارکنان مراکز فوریت های پزشکی شهرستانهای کاشان و اراک در سال 1387

سابقه و هدف: کارکنان بخش اورژانس مخصوصا پرسنل فوریت های پزشکی، در معرض انواع استرس های شغلی از جمله ترومای روحیهستند. اطلاعات کمی درباره امکان و میزان PTSD در پرسنل فوریت های پزشکی در ایران و جهان وجود دارد. این مطالعه به بررسی شیوع PTSD پرسنل فوریت های پزشکی شهرستان های کاشان و اراک و عوامل اثرگذار بر آن می پردازد. مواد و روشها: در یک مطالعه مقطعی برای برآورد میزان PTSD و شدت ترومای روحی، 150 نفر از پرسنل فوریت های پزشکی شهرکاشان و اراک وارد مطالعه شدند. از پرسشنامه های استاندارد IES-I5 و PTSS-10 و معیارهای DSM-IV برای این منظور استفاده گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روشهای آماری مجذور کای، آزمون دقیق فیشر- t دانشجویی، آنالیز واریانس و ضریب همبستگی پیرسون صورت گرفت.نتایج: از 150 نفر، 121 نفر به پرسشنامهها پاسخ دادند. از نظر معیارهای DSM-IV؛ 44 نفر (36/4 درصد) دارای معیارهای تشخیصی PTSD بودند. از نظر شاخص IES، یک سوم کارکنان اورژانس در گروه تاثیر شدید از حادثه قرار گرفتند. نمره 11PTSS نفر (9 درصد) 5 و بالاتر بود که نشان دهنده واکنش نسبتا شدید در آنها می باشد. وضعیت تاهل رابطه معناداری بر وضعیت PTSD داشت به گونه ای که بیشتر مجردها دارای معیارهای PTSD بودند. جنسیت، تحصیلات و نوع شغل ارتباطی با دارا بودن معیارهای PTSD نداشتند. نتیجه گیری: براساس این مطالعه میزان PTSD و شدت ترومای حادث شده در بین پرسنل فوریت های پزشکی بسیار بالا بود. به نظر می رسد این افراد شدیدا در معرض استرس شغلی و عوارض مربوط به آن قرار دارند و باید هر چه سریعتر نسبت به وضعیت روحی روانی این افراد به عنوان یکی از مهمترین کارکنان درمانی رسیدگی گردد.

Keywords:

EMS , DSM –IV , PTSS-10 , IES-I5 , PTSD