بررسی نتایج رژیم آماده سازی حاوی اتوپوزاید، سیتارابین، ملفالان و CCNU در پیوند اتولوگ 25 بیمارمبتلا به لنفوم غیرهوچکین

سابقه و هدف: یکی از روش های درمانی مفید و موثر در بیماران مبتلا به لنفوم غیرهوچک ین (عود کرده یا با پاسخ نس بی به درمان اولیه ) پیونداتولوگ سلول های ب نیادی خ ون محیطی یا مغز استخوان است و یکی از فاکتورها ی مهم در بازده پیوند، نوع رژ یم آماده سازی(conditioning) میباشد. این مطالعه به منظور بررسی اثر رژیم آم اده سازی CEAM در پیوند اتولوگ بیماران مبتلا به لنفوم غیر هوچکین در مرکز تحقیقات هماتولوژی، آنکولوژی و پیوند مغز استخوان بیمارستان شریعتی، دانشگاه علوم پزشکی تهران به انجام رسید.مواد و روش ها: در این مطالعه بقا ، تعداد 25 بیمار براساس فاکتور های ورود ذیل ؛ سن 60-14 سال مبتلا به NHL با بهبودی کامل یا نسبی در هر مرحله و درجه همراه با عملکرد مناسب مغز استخوان، قلب، ریه، کلیه و کبد و وضعیت عملکردی خوب، انتخاب شدند. پس از دریافترژیم موبیل یزان که با استفاده از سیکلوفسفام ید به اضافه G-CSF یا C-CSF به تنهایی انجام م یشد و نیز استخراج سلول های بنیادی مغزاستخوان، تحت شیمی درمانی با رژیم CEAM قرار گرفتند . پس از انجام پیوند، تمام ی این بیماران از نظر میزان عفونت، مدت و سرعت بهبودی هماتولوژیک و میزان عوارض رژیم بررسی شدند. همچنین، میزان د ریافت واحدهای خون و پلاکت مورد بررس ی قرار گرفت. پس ازترخیص از بخش نیز بیماران به طور دورهای از نظر علایم (نشانه های B) و معاینه بالینی (وجود لنفادنوپاتی جدید) و تست های آزمایشگاهی ارزیابی می شدند.نتایج: در بین این تعداد فقط یک نفر پیوند اتولوگ خود را از سلول های بنیاد ی مغز استخوان و مابق ی از سلول های بنیادی خونمحیطی (PBSCT) دریافت کردند. هنگام پیوند 6 نفر ( 24 درصد ) در بهبودی کامل اول ، 11 نفر ( 44 درصد) در بهبودی کامل دوم، 6 نفر (24درصد) در بهبودی کامل سوم و 2 نفر ( 8 درصد ) در بهبودی نسبی بودند. مدت بستری پس از انجام BMT با PBSCT به طور متوسط 25/5 روز بود. از میان 25 نفر که تحت پیوند اتولوگ قرار گرفتند ، 16 نفر ( 64 درصد ) عود نداشتند و لی 8 نفر ( 32 درصد ) دچار عود شدند.یک نفر نیز اصلا هیچگونه پاسخی به پیوند نداد. میزان مرگ و میر در طی این مطالعه، 5 نفر ( 20 درصد) بود. احتمال بقاء کلی (OS) یک ساله 8/6±78/4 درصد بود و OS دو ساله نیز نتیجه مشابه داشت . بقاء بدون بیماری (DFS) یک ساله 9/5±70 درصد و DFS دو ساله 10/7±59/1 درصد بود . در ضمن، بقاء بدون بیماری در بهبودی کامل اول طی یک سال، 83/3 درصد و در دو سال نیز همین مقدار بود، ولی در بهبودی کامل دوم یا بیشتر، و نیز در بهبودی نسبی در یک سال، 11/7±65 درصد و در دو سال 13/6±48/1 درصد بود. عوارض هماتولوژیک و گوارشی در همه موارد دیده شد. گرانولوسیتوپنی و آنمی و ترومبوسیتوپنی درجه 4 به تر تیب در 96، 20 و 52 درصد افراد مشاهده شد . بیشترین درجه موکوزیت در گرید 1 (40 درصد )، اسهال و تهوع و استفراغ در گرید 2 (به تر تیب 44 و 52 درصد ) مشاهده شد. تب و عفونت با یا بدون کشت مثبت در 96 درصد بیماران در طی دوران بستر ی به وقوع پیوست. در نها یت سمیت های ناش ی از درمان بهخوبی تحمل شد. نتیجه گیری : همراه با اجرای رژیم CEAM مدت دوره تجویز دارو به 4 روز کاهش می یابد و همچنین، نیاز به مصرف داروی BCNU که مستلزم رعایت زنجیره سرد در انتقال دارو می باشد ، نیست. با توجه به موارد فوق و همچنین نتایج بهتر DFS یک ساله نسبت به رژ یم آماده سازی قبلی مورد استفاده در این مرکز (70 درصد در مقابل 30 درصد) و قابل تحمل بودن مسمومیت ناشی از درمان، لذا رژیم آماده این شرایط به عنوان یک رژیم جایگزین مناسب برای رژیم BEAM می تواند مطرح باشد.

Keywords:

رژیم آماده سازی , لنفوم غیرهوچکین , پیوند اتولوگ , رد پیوند , بقاء کلی , بقاء بدون بیماری , سمیت ناشی از درمان