برهمکنش آپومورفین و سیستم هیستامینرژیک هیپوکامپ پشتی موش کوچک آزمایشگاهی در تست اضطراب ماز به علاوه ای شکل مرتفع

سابقه و هدف : سیستم های هیستامینی و دوپامینی اضطراب را تحت تاثیر قرار می دهند. به علاوه برهمکنش بین هیستامین وگیرنده های دوپامینی در زمینه تعدیل برخی رفتارها در هیپوکامپ اثبات شده است . در این مطالعه برهمکنش بین گیرنده هایهیستامینی و دوپامینی در زمینه رفتار اضطرابی در هیپوکامپ پشتی مورد مطالعه قرار گرفته است.مواد و روش ها: این مطالعه تجربی روی 140 موش کوچک آزمایشگاهی نژاد NMRI انجام شد. موش های کوچک آزمایشگاهی با تزریق درون صفاقی کتامین هیدروکلراید و زایلزین بی هوش شد ه و سپس در دستگاه استریوتاکسی قرارداده شدند. دو کانول در ناحیه هیپوکامپ پشتی قرار داده شد . به تمامی حیوانات قبل از شروع آزمون رفتاری برای بهبودییک هفته فرصت داده شد. تست ماز به علاوه ای شکل مرتفع برای سنجش رفتارهای اضطرابی مورد استفاده قرار گرفت.نتایج: یافته های مطالعه نشان دادند که تزریق هیستامین ( 10 میکروگرم بر موش) یا آپومورفین (0/1 و 0/3 میکروگرم بر موش) پنج دقیقه قبل از آزمون به داخل ناحیه CA1 باعث القاء اضطراب گردی ده و تزریق آپومورفین (0/01 و 0/1میکروگرم بر موش )، دو دقیقه قبل از دوز موثر هیستامین ( 10 میکروگرم بر موش ) اثرات اضطراب زای هیستامین را مهار می نماید. نتیجه گیری: به نظر می رسد علاوه بر اینکه هر دو سیستم هیستامینرژیک و دوپامینرزیک در تعدیل اضطراب در هیپوکامپپشتی موش کوچک آزمایشگاهی نقش دارند، بلکه بین آنها یک برهمکنش پیچیده نیز وجود دارد.

Keywords:

آپومورفین , هیپوکامپ پشتی , ماز به علاوه ای شکل مرتفع , هیستامین , موش کوچک آزمایشگاهی