فاطمه سادات قریشی - استادیار، گروه روانپزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی کاشان
فاطمه عصاریان - استادیار، گروه روانپزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی کاشان
زهرا سپهرمنش - استادیار، گروه روانپزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی کاشان
افشین احمدوند - استادیار، گروه روانپزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی کاشان

سابقه و هدف : لکنت زبان اختلالی است که از نظر عاطفی بر فرد اثر گذ اشته و می تواند باعث اختلال در عملکرد فرد، عدم اعتماد به نفس، افسردگی، اشکال در برقراری ارتباط و سرانجام انزوا و دوری از موقعیت های اجتماعی گردد. این مطالعه به منظور ارزیابی همبودی اختلالات روانی کودکان 3 تا 12 ساله مبتلا به لکنت زبان مراجعه کننده به کلینیک گفتاردرمانی بیمارستان اخو ان طی سال های 87-1386 انجام گرفت.مواد و روش ها: برای انجام این مطالعه مقطعی ، تعداد 50 نفر با استفاده از روش سرشماری انتخاب شد ه و با استفاده از مصاحبه ی بالینی بر اساس چک لیست DSM-IV-TR توسط روانپزشک و آزمون هوش وکسلر مورد ارزیابی قرار گرفتند . از آزمون آماری مجذور کای برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد.نتایج: اختلال روانی همبود در 70 درصد کودکان مبتلا به لکنت زبان وجود داشت. شایع ترین آنها اختلال بیش فعالی کمبود توجه در 18 نفر (51/4 درصد) و اختلال اضطرا بی در 6 نفر (25/7 درصد) بود. در این مطالعه بین اختلال روانی هم بود با سن (P=0/005) و تحصیلات کودک (P=0/003) تفاوت معناداری مشاهده شد. نتیجه گیری: یافته های مطالعه نشان دادند که اکثر کودکان دارای اختلالات روانی هم بود بوده و باتوجه به پیامدهای این اختلالات، پیشنهاد می گردد متخصصین توجه بیشتری به اختلالات همبود در این بیماران داشته باشند تا برنامه های درمانی کاملتر و موثرتری را ارایه دهند.

لکنت زبان، اختلالات روانی، همبودی، کودکان