تاثیر گیرنده های گابای هیپوکامپ پشتی بر یادگیری وابسته به وضعیت القاء شده با آگونیست گیرنده های کانابینوییدی CB1 در موش کوچک آزمایشگاهی

سابقه و هدف: کانابینوییدها اثرات متنوعی بر روی اعمال شناختی می گذارند. همپوشانی بین گیرنده های گابا و کانابینوییدی در برخیاز ساختارهای مغزی نظیر هیپوکامپ پشتی گزارش شده است. بنابراین در مطالعه حاضر نقش احتمالی گیرنده های گابا-A هیپوکامپ پشتی بر روی فراموشی القاء شده با ACPA- آگونیست گیرنده کانابینوییدی CB1 و یادگیری وابسته به وضعیت ACPA موردبررسی قرار گرفته است. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی از 250 سر موش کوچک آزمایشگاهی نر NMRI استفاده شد. موسیمول به عنوان آگونیست گیرنده های گابا-A و ACPA به عنوان آگونیست گیرنده های کانابینوییدی CB1 استفاده شد. موش ها بیهوش شده و کانول گذاری دوطرفه در ناحیه CA1 هیپوکامپ پشتی انجام شد. بعد از طی دوره بهبودی هفت روزه، آزمون رفتاری با استفاده از دستگاه یادگیری احترازی غیرفعال انجام شد و میزان تاخیر در پایین آمدن از سکو به عنوان معیار حافظه در نظر گرفته شد. نتایج: تزریق پس از آموزش ACPA؛ (3 نانوگرم به ازای هر موش) باعث تخریب حافظه شد. حافظه تخریب شده با تزریق ACPA با به کار بردن ACPA یا موسیمول در روز آزمون به طور کامل به حالت عادی برگشت. نتیجه گیری: این یافته ها نشان میدهد که گیرنده های گابا-A هیپوکامپ پشتی نقش مهمی در فراموشی ایجاد شده با ACPA و یادگیری وابسته به وضعیت القاء شده با ACPA بازی می کنند.استفاده شد. موشها بیهوش شده و کانولگذاری

Keywords:

, ACPA , موسیمول , حافظه وابسته به وضعیت , یادگیری احترازی غیر فعال , موش کوچک آزمایشگاهی