امیرحسین موحدیان - دانشیار، گروه اطفال، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی کاشان
مرضیه حیدرزاده - استادیار، گروه اطفال، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی کاشان
زیبا مسیبی - دانشیار، گروه اطفال، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران
سیدغلامعباس موسوی - مربی، مرکز تحقیقات تروما، دانشگاه علوم پزشکی کاشان

سابقه و هدف: حملات ریسه رفتن یک پدیده ناگهانی و رفلکسی است که در شیرخوارگی و ابتدای طفولیت شایع می باشد. سندرومطولانی و اختلالات ناگهانی ریتم باید در تشخیص افتراقی این حملات در نظر گرفته شوند. هدف از این مطالعه بررسی پراکنش QT در کودکان مبتلا به ریسه رفتن می باشد. مواد و روشها: در این مطالعه ی مقطعی از 56 کودک مبتلا به ریسه رفتن و 56 کودک سالم EKG گرفته شده و QTd و QT cd در آنها مطالعه گردید. نتایج: در بین کودکان مورد مطالعه 51 نفر (45/5 درصد) پسر و بقیه دختر بوده اند. میانگین سن در کودکان گروه مورد (مبتلا به ریسهرفتن) و گروه شاهد تفاوت آماری معنی داری نداشت (P=0/99). در گروه مورد بیشترین نوع حملهی ریسه رفتن، سیانوتیک (83/9 درصد)، بیشترین تکرر بهصورت هفتگی (35/7 درصد) بوده است. میانگین و انحراف معیار QTd در گروه مورد و شاهد به ترتیب 22/5±61/6 و 18/8±47/1 بود. میانگین و انحراف معیار QTcd در گروه مورد و شاهد به ترتیب 29/6±104/2 و 18/2±71/9 بود. این مقادیردر گروه شاهد بهمراتب کمتر از گروه مورد به دست آمد (P<0/001). نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه، میزان QTd و QTcd در کودکان مبتلا به ریسه رفتن بهمراتب بیشتر از کودکان سالم میباشد و در نتیجه بررسی های دقیق نوار قلب و سندروم QT طولانی در این کودکان از اهمیت بسیار بالایی برخوردار شده و باید در ارزیابی های اولیه ی این کودکان منظور شود.

ریسه رفتن، پراکنش، فاصله QT، مقادیر QTcd, QTd