بررسی اثر HU-210 بر پروفایل سایتوکاین ها و علایم بالینی در مدل تجربی مولتیپل اسکلروزیس

سابقه و هدف: مولتیپل اسکلروزیس یک بیماری التهابی مزمن می باشد که با دمیلینه شدن سیستم عصبی مرکزی همراه است . مطالعاتاخیر خواص مفید ضد التهابی و تعدیل کنندگی سیستم ایمنی کانابینوییدها را گزارش کرد هاند. یکی از ترکیبات دست ساز فعال کنندهگیرنده های کانابینوییدها HU-210 است. مطالعه حاضر برای ارزیابی اثر بخشی درمان با HU-210 بر پروفایل سایتوکاین ها و علایم بالینی بیماری در مدل انسفالومیلیت اتوایمیون تجربی (EAE) انجام شد. مواد و روش ها : در این مطالعه تجربی از 48 سر موش نر نژاد C57/BL/6 استفاده شد. برای القاء EAE،مقدار 250 میکروگرم پپتید MOG35-55 به هر موش تزریق گردید. در 3 گروه موشهای مبتلا به EAE به ترتیب با دوزهای 2mg/kg؛ 10، 30 به مدت 17 روز به صورت یک روز در میان با HU-210 داخل صفاقی تیمار شدند. وضعیت بالینی موش ها در طول مطالعه با آزمون امتیازات بالینی ارزیابی شد. موشها در روز هفدهم تیمار کشته شده و سطح IL-12 ،TNFα و IL-4 سرمی آنها با روش الایزا اندازه گیری شد.نتایج: تجویز HU-210 به موش های مبتلا به EAE باعث کاهش شدت بیماری از نظر تست امتیاز بالینی بالاخص در دوز 30 میلی گرم می شود. آنالیز داده ها در مورد فاکتورهای ایمونولوژیک نشان داد که تیمار با دوز 30mg/kg در موش های مبتلا باعث کاهش معنی دار IL-12 و TNFα سرم میشود. همچنین، هر سه دوز تیمار موجب افزایش معنی دار IL-4 در موش های مبتلا در مقایسه با موش های مبتلا به EAE دریافت کننده بافرفسفات می شوند. نتیجه گیری: HU-210 با اثرگذاری بر آبشار ایمونولوژیک تاثیر مفیدی را در مدل EAE ایجاد می کند و پیشنهاد می شود که از پتانسیلاین دارو برای درمان فاز حاد مولتیپل اسکلروزیس استفاده شود.

Keywords:

مولتیپل اسکلروزیس , HU-210 , سایتوکاین ها , کانابینوییدها