ساخت مدل پیش بینی کننده به منظور شناخت عوامل خطرزای پدیدآیی اختلالات روانی پس از آسیب مغزی تروماتیک

سابقه و هدف: آسیبعضوی مغز میتواند افراد را مستعد ابتلا به اختلال روانی نماید. هدف از پژوهش حاضر ساخت مدل پیش بینی کننده و بررسی عوامل خطرزای پدیدآیی اختلالات روانی پس از وقوع آسیب مغزی تروماتیک (TBI) می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی طولی، 238 بیمار مبتلا به TBI (43 زن و 195 مرد) مراجعه کننده به بیمارستان پورسینای رشت از فروردین تا بهمن سال 1388 به شیوه نمونه گیری غیراحتمالی و پیاپی وارد شدند. همه افراد تحت معاینات جراحی اعصاب و روانشناختی قرار گرفتند. پس از گذشت 4 ماه پیگیری، 65/1 درصد ( 155 نفر) از بیماران جهت تعیین ماهیت اختلال روانی ناشی از TBI با استفاده از مصاحبه ساختاریافته بالینی بر پایه ضوابط تشخیصی DSM-IV به روانپزشک مراجعه نمودند. داده ها با استفاده از رگرسیون لجستیک تحلیل شدند. نتایج: یافته ها نشان داد که پس از آسیب دیدگی، 75/48 درصد ( 117 نفر) دارای تشخیص اختلالات روانی ثانوی بر TBI هستند. نتایج رگرسیون لجستیک نیز نشان داد که شدت TBI؛ (9/712-1/259 95CI درصد، 3/497=OR)، وجود آسیب تحت جمجمه ای (7/857-1/022 95CI درصد، OR=2/834) شانس ابتلا به اختلالات روانی را افزایش میدهند. نتیجه گیری: پدیدآیی اختلالات روانی پس از TBI پیوند تنگاتنگی با عوامل آسیبشناختی عضوی مغز (شدت TBI و وجود آسیب تحت جمجمه ای) دارد، اما در این میان نباید از نقش عوامل تاثیرگذار روانشناختی نظیر سطح سازش یافتگی عمومی پس از تروما نیز غافل بود. همچنین، به منظور پیش بینی افرادی که در معرض خطر بروز اختلال روانی پس از TBI هستند، می توان از مدل کارآمد ساخته شده در این پژوهش استفاده نمود.

Keywords:

آسیب مغزی تروماتیک , اختلالات روانی , عوامل خطرزا , مدل پیش بینی کننده