تاثیر آلویه امودین بر رشد و القای آپوپتوز در پروماستیگوت های لیشمانیا ماژور در شرایط آزمایشگاهی

سابقه و هدف: لیشمانیازیس جلدی یکی از بیماری های اندمیک در برخی ازمناطق ایران است. استفاده از ترکیبات آنتیموان پنج ظرفیتیبه عنوان داروهای خط اول درمان، با محدودیت ها و عوارض جانبی متعددی همراه می باشد. از اینرو، همواره تلاش برای یافتن روش-های درمانی جدید و موثر مورد نظر است. در پژوهش حاضر تاثیر آلویه امودین بر رشد پروماستیگوت لیشمانیا ماژور در شرایط برونتنیمورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین تاثیر آلویه امودین در روند القا آپوپتوز در پروماستیگوت های انگل سنجیده شد.مواد و روشها: در این مطالعه ی تجربی غلظت های مختلف (40، 80، 120 و 160 میکروگرم بر میلی لیتر) از آلویه امودین در سه زمان (24، 48 و 72 ساعت) بر پروماستیگوت های انگل تاثیر داده شده و با استفاده از شمارش تعداد انگل IC50 محاسبه شد. همچنین برای تعیین درصد پروماستیگوت های زنده پس از افزودن آلویه امودین از روش MTT استفاده شد. در ادامه با استفاده از آزمون فلوسایتومتریمیزان آپویتوز در سه غلظت (40، 80 و 120 میکروگرم بر میلی لیتر) بررسی شده و درصد آپوپتوز اولیه، تاخیری و نکروز مشخص شد. نتایج: آلویه امودین دارای اثر ممانعت کنندگی بر رشد پروماستیگوت های انگل است و میزان IC50؛ 52/79 میکروگرم بر میلی لیتر تعیینشد. همچنین، نتایج حاصل از آزمون فلوسایتومتری نشان داد که آلویه امودین باعث القای آپوپتوز اولیه و تاخیری در پروماستیگوتلیشمانیا ماژور می شود.نتیجه گیری: آلویه امودین دارای اثرات ضد لیشمانیایی بوده و با توجه به اینکه مادهای با منشا گیاهی است، میتواند به عنوان داروییجدید در بررسی های درونتنی مورد بررسی قرار گیرد.

Keywords:

لیشمانیا ماژور , آلویه امودین , فلوسایتومتری , آپوپتوز , MTT