زهره ترقی - مربی، گروه پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مازندران- دانشجوی دکتری سالمندشناسی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی تهران
احترام السادات ایلالی - مربی، گروه پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مازندران- دانشجوی دکتری سالمندشناسی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی تهران
طاهره یعقوبی - مربی، گروه پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مازندران- دانشجوی دکتری سوانح و بلایا، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی تهران
سهیل عزیزی - استادیار، گروه علوم آزمایشگاهی، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکیمازندران

سابقه و هدف: مطالعه حاضر جهت شناسایی کمبود ویتامین د و عوامل همبسته با آن در سالمندان دچار نارسایی قلبی انجام شده است.مواد و روشها: در این مطالعه مقطعی 50 سالمند ( 26 زن و 24 مرد) مبتلا به نارسایی قلبی مزمن بستری با همان تعداد سالمند فاقدنارسایی قلبی (مبتلا به بیماریهای ایسکمیک قلب) با روش تصادفی ساده انتخاب شدند. دو گروه از نظر سن و جنس همسان سازی شدهبودند و افرادی که در شش ماه اخیر سابقه مصرف ویتامین د داشتند، وارد مطالعه نشدند. ابزار گرداوری دادهها پرسشنامه ای بود که اعتبارمحتوی و پایایی آن تایید شده بود. اندازهگیری سطح 25 هیدروکسی ویتامین د با روش الایزا انجام شد.نتایج: میانگین سطح ویتامین د در سالمندان با و بدون نارسایی قلبی به ترتیب 2/82±33/76 و 3/06±41/76 نانو مول در لیتر بود و اختلاف معنی داری نداشت. در سالمندان دچار نارسایی قلبی گروه کمبود ویتامین د، نسبت شانس و فاصله اطمینان 95 درصد برایاضافه وزن (2/68-1/22) 1/73، برای مشکلات گوارشی (2/68-1/22) 1/81 و برای مشکلات کلیوی (2/61-1/16) 1/74 به طور معنی داری بیشتر از سالمندان فاقد نارسایی قلبی بود (به ترتیب P=0/022, P=0/031 و P=0/031).نتیجه گیری: با توجه به شیوع بالای کمبود ویتامین د در سالمندان دچار نارسایی قلبی پایش و اصلاح آن ضروری به نظر می رسد.

کمبود ویتامین د، نارسایی قلبی، سالمندان