محمد افشار - دانشجوی دکترای تخصصی، گروه پرستاری، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس
ربابه معماریان - استادیار، گروه پرستاری، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس
عیسی محمدی - دانشیار، گروه پرستاری، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس

سابقه و هدف: دیابت نوع یک، شایع ترین اختلال غدد متابولیکی دوران کودکی و نوجوانی است. با توجه به اهمیت کنترل بیماری وتاثیر آن بر زندگی نوجوانان، هدف این مطالعه بررسی توانمندی مراقبت از خود و کیفیت زندگی نوجوانان دیابتی می باشد.مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی به صورت نمونه گیری در دسترس، بر روی 74 نوجوان دیابتی پرونده دار در مرکز دیابت کاشان انجامپذیرفت. در این تحقیق پرسشنامه های استاندارد شده کیفیت زندگی با 41 سوال در بخش های عمومی و اختصاصی با پاسخ های لیکرتی 1الی 4 و توانمندی مراقبت از خود با 37 سوال در بخش های نگرشی، عملکردی و همکاری خانواده که دارای 35 پاسخ لیکرتی 1 الی 4 و2 پاسخ بلی، خیر بود مورد استفاده قرار گرفت. میزان HbAlC اندازه گیری شد و مشخصات دموگرافیک شامل جنس، سن، مدت زمان ابتلا به دیابت و میزان تزریق انسولین نیز ثبت گردید. نتایج: افراد حاضر در مطالعه دارای میانگین سنی 1/81±114/44 سال و میانگین ابتلای به دیابت 1/94±4/12 سال بودند و به طور میانگین روزانه 12/45±33/7 واحد انسولین دریافت می نمودند. نتایج به دست آمده نشان دادند که بین کیفیت زندگی و میزان HbAlC ارتباط معنی دار (P=0/58) وجود ندارد. همچنین، بین توانمندی مراقبت از خود و HbAlC ارتباط معنی دار وجود نداشت (P=0/79). با این همه، بین توانمندی مراقبت از خود و کیفیت زندگی ارتباط معنی دار مشاهده شد (P=0/001). نتیجه گیری: نتایج حاصله نشان میدهد توانمندی مراقبت از خود و کیفیت زندگی نوجوانان دیابتی مراجعه کننده به مرکز دیابت کاشان با توجه به سطح HbAlC آنها در حد مطلوب نمی باشد..4 سال بودند و بهطور میانگین

کیفیت زندگی، توانمندی مراقبت از خود، دیابت نوجوانی