ابراهیم کوچکی - استادیار، گروه نورولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی کاشان
رضا دانشورکاخکی - استادیار، گروه نورولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی کاشان
سیدعلیرضا مروجی - دانشیار، مرکز تحقیقات تروما، بیمارستان شهید بهشتی، دانشگاه علوم پزشکی کاشان
مریم فرهی - دانشجوی پزشکی، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی کاشان

سابقه و هدف: درمان با داروهای ضد صرع باعث تاثیر بر عملکرد اندوکرین می شود و در این میان داروهای فنوباربیتال و کاربامازپین وسدیم والپروات اهمیت دارند. مطالعه حاضر برای ارزیابی اثرات کاربامازپین یا سدیم والپروات بر روی تست های عملکرد تیروییدیطراحی شده است.مواد و روشها: در این مطالعه توصیفی-مقطعی 50 بیمار که از مهرماه 1389 تا شهریور 1390 به بیمارستان شهید بهشتی کاشان مراجعه-کرده بودند به دو گروه دریافت کننده کارمابازپین و دریافت کننده سدیم والپورات تقسیم شدند. افرادی که سابقه بیماری تیروییدی/کبدیکلیوی/حاملگی و یا مصرف سایر داروها نظیر لووتیروکسین و قرص های ضد بارداری و کورتون داشتند و نیز بیماران تشنجی که دارویضد تشنج مصرف می کردند، از مطالعه حذف شدند. از افراد مورد مطالعه 5 میلی لیتر خون ناشتا گرفته شد و شاخص های تیروییدی، T(3), T(4), FT(4), TSH, T(3)R Uptake در بدو ورود و نیز 2 ماه پس از درمان انداره گیری شدند. نتایج: برای 22 بیمار کاربامازپین و برای 28 نفر دیگر سدیم والپروات تجویز شد. 44 بیمار تشنج تونیک-کلونیک و 6 نفر تشنج پارشیال داشتند. میانگین سطح سرمی (T(3 در گروه کاربامازپین تغییری نداشت. سطح (T(4 کاهش یافت، سطوح TSH و (FT(4 افزایش یافت و سطح T(3)RU بدون تغییر بود. و این تفاوت ها از لحاظ آماری معنی دار نبود. در گروه مصرف کننده سدیم والپروات سطح (T(3 افزایش داشت که از لحاظ آماری معنی دار بود (P=0/038).نتیجه گیری: در مجموع می توان گفت مصرف سدیم والپروات باعث افزایش در میانگین سطح سرمی (T(3 افراد می شود.

هورمون های تیرویید، صرع، داروهای ضدصرع