اثر بخشی آموزش مهارت های مقابله ای بر کاهش تنیدگی بیماران مبتلا به صرع

سابقه و هدف: صرع از فراگیرترین اختلالات مغزی است که در جوامع مختلف بین نیم تا یک درصد افراد جامعه را مبتلا می سازد. هدف ازانجام این پژوهش تعیین اثر بخشی آموزش مهارت های مقابله (مقابله درمانگری) بر کاهش تنیدگی بیماران مبتلا به صرع بود.مواد و روشها: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی است. آزمودنی ها شامل 60 نفر از مصروعین عضو انجمن صرع استان اصفهان، درشش ماه دوم سال 1389 بودند که به صورت تصادفی از لیست اسامی اعضای انجمن صرع استان اصفهان انتخاب شده و در دو گروه 30نفره ی آزمایش و کنترل قرار گرفتند. سپس، برنامه آموزش و تمرین آموزش مقابله با استرس در هشت هفته ی دو ساعته اجرا شد. پیش وپس از اجرای آموزش و تمرین، پرسشنامه ی مقابله ی لازاروس– فولکمن، مقیاس افسردگی، استرس و اضطراب و (Depression Anxiety, Stress Scale (DASS تکمیل شد. نتایج: نتایج نشان داد که 60 درصد افراد گروه آزمایش و 53/3 درصد افراد گروه کنترل زن بودهاند. بیشتر پاسخگویان در گروه آزمایش (36/7 درصد) در محدوده ی سنی 24-18 سال و در گروه کنترل 30 درصد افراد در محدوده ی سنی 24-18 سال بوده اند. یافته ها نشان داد آموزش مهارت های مقابله با استرس بر کاهش تنیدگی افراد مصروع موثر است (P<0/01). همچنین، مهارت آموزی مقابله با استرس برنمرات همه خرده مقیاسه ای راه های مقابله ای به جز دوری جویی، خویشتن داری، و مسولیت پذیری موثر بوده است (P<0/01).نتیجه گیری: یافته های این پژوهش حاکی از آن است که آموزش مهارت شیوه های مقابله به عنوان یک روش درمانی می تواند در طرحدرمانی این بیماران ادغام شود.

Keywords:

آموزش مهارت های مقابله , مقابله درمانگری , تنش , صرع