تاثیر مصرف مقادیر مختلف کافیین و یک وهله فعالیت وامانده ساز مقاومتی بر شاخص های آسیب عضلانی مردان والیبالیست

Publish Year: 1393
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 321

This Paper With 9 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_FEYZ-18-3_004

تاریخ نمایه سازی: 29 مهر 1398

Abstract:

سابقه و هدف: نتایج برخی داد ههای علمی تاثیرات مثبت ترکیبات کافیینی بر تعدیل علایم کوفتگی عضلانی تاخیری را گزارش کرده اند.تحقیق حاضر به منظور بررسی تاثیر مصرف مقادیر مختلف کافیین بر برخی از شاخص های آسیب عضلانی در سرم مردان والیبالیست پساز یک جلسه فعالیت وامانده ساز مقاومتی انجام شد.مواد و رو شها: 30 مرد والیبالیست (میانگین سنی 1/45±21/47 سال، درصد چربی 3/11±10/47 درصد و شاخص توده ی بدنی 1/26±23/15 کیلوگرم بر مجذور متر) در قالب یک طرح نیمه تجربی و دوسوکور به طور تصادفی در سه گروه مکمل (با 6 و 9 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن کافیین) و شبه دارو ( 6 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن دکستروز) جایگزین شدند. آزمودنی ها45 دقیقه پس از مکم لدهی در یک برنامه فعالیت مقاومتی با وزنه (با 80 درصد یک تکرار بیشینه تاحد واماندگی) شرکت نمودند.تغییرات شاخص های آسیب عضلانی (کراتین کیناز تام و لاکتات دهیدروژناز تام سرمی) طی سه مرحله (قبل، بلافاصله و 24 ساعت پساز برنامه تمرینی) اندازه گیری شد.نتایج: یافته ها نشان دادند که مصرف مقادیر متفاوت کافیین دارای تاثیر معنی داری بر سطوح افزایش یافت هی آنزیم های سرمی آسیبعضلانی بلافاصله پس از فعالیت در مقایسه با گروه شبه دارو نبودند (P≥0/05). به علاوه، مصرف مقادیر متفاوت کافیین توانایی لازم جهت تعدیل تغییرات افزایشی شاخص های 24 ساعته آسیب عضلانی مردان والیبالیست ناشی از انجام یک جلسه فعالیت مقاومتی وامانده ساز را نداشت (P≥0/05).نتیجه گیری: در مجموع می توان گفت که مصرف مقادیر مختلف کافیین اگرچه نمی تواند جلوی آسیب بیشتر را بگیرد، باعث تشدیدشاخص های غیرمستقیم آسیب عضلانی نیز نمی شود.

Authors

علی ضرغامی خامنه

کارشناس ارشد، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکد هی تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تبریز

افشار جعفری

دانشیار، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکد هی تربی تبدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تبریز