فایزه دقیق - دانشجوی کارشناسی ارشد فیزیولوژی، مرکز تحقیقات فیزیولوژی، دانشگاه علوم پزشکی کاشان- دانشجوی کارشناسی ارشد فیزیولوژی، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی کاشان
مهدی نورالدینی - دانشیار، مرکز تحقیقات فیزیولوژی، دانشگاه علوم پزشکی کاشان
مهدی تخت فیروزه - دانشجوی کارشناسی بهداشت محیط، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی کاشان
اژدر حیدری - استادیار، مرکز تحقیقات فیزیولوژی، دانشگاه علوم پزشکی کاشان

سابقه و هدف: سیکلو اکسیژناز آنزیم محدودکننده سرعت تولید پروستاگلاندین ها است و به دو ایزوفرم سیکلو اکسیژناز- 1 و سیکلواکسیژناز- 2 وجود دارد. مطالعات قبلی نشان دادهاند سیکلو اکسیژناز نقش مهمی در پیشرفت صرع دارد. با اینحال دخالت سیکلواکسیژناز- 1 در بیماریزایی صرع کاملا شناخته شده نیست. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر ایندومتاسین (مهارکننده غیر اختصاصیسیکلو اکسیژناز) بر کیندلینگ ناشی از پنتیلن تترازول در موشهای صحرایی طراحی گردید.مواد و روشها: کیندلینگ که یک مدل مزمن صرع است با تزریق داخل صفاقی پنتیلن تترازول (37/5 میلی گرم بر کیلوگرم) هر 48 ساعت یکبار در تمامی گروه ها به تعداد 13 بار ایجاد شد. در گروه های پیش درمان، تزریق داخل صفاقی ایندومتاسین (2/5، 5 و 10 میلی گرم بر کیلوگرم) بیست دقیقه قبل از هر جلسه تزریق پنتیلن تترازول انجام گرفت. در گروه شاهد تویین 20 به عنوان حلال استفاده شد.نتایج: تزریق مکرر پنتیلن تترازول پس از 13 جلسه سبب القاء کیندلینگ در حیوانات گروه کنترل شد. پیش درمان با ایندومتاسین (2/5،5 و 10 میلی گرم بر کیلوگرم) نمرات کیندلینگ ناشی از پنتیلن تترازول را به صورت معنی داری کاهش داد.نتیجه گیری: ایندومتاسین به طور نسبی میانگین نمرات کیندلینگ را در موشهای صحرایی کاهش داد که بیانگر دخالت آنزیمسیکلواکسیژناز در ایجاد تشنج است. به نظر می رسد مهارکننده های سیکلواکسیژناز می توانند یک انتخاب مناسب جهت درمان صرع باشند.

کیندلینگ، سیکلو اکسیژناز، ایندومتاسین، پنتیلن تترازول