مرتضی آرادمهر - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه بیرجند
علی ثقه الاسلامی - استادیار، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه بیرجند
سعید ایل بیگی - استادیار، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه بیرجند

سابقه و هدف: تغییرات فیزیولوژیکی مربوط به افزایش سن و مشکلات عضلانی میتواند خطر حوادث و افتادن که از مشکلات عمدهدر افراد سالمند و عامل مهمی در مرگ و میر آنها است را افزایش دهد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثر 6 هفته تمرین تعادلی وپیلاتس بر روی تعادل ایستا و تعادل عملکردی سالمندان انجام شده است.مواد و روشها: این پژوهش نیمه تجربی بر روی 30 سالمند انجام شد. نمونه ها به صورت در دسترس انتخاب شده و به روش تصادفیدر سه گروه تمرین تعادلی، پیلاتس و کنترل تقسیم شدند. افراد بر اساس BMI و تعادل ایستای لکلک در گروه ها همگن شدند. نخست تعادل ایستا با آزمون لکلک و تعادل عملکردی با آزمون رفت و برگشت سنجش شد. پس از 6 هفته تمرین (هفته ای سه جلسه) آزمون-ها در وضعیتی مشابه تست اولیه تکرار گردید.نتایج: میانگین زمان تعادل ایستا و تعادل عملکردی قبل از مداخله به ترتیب 6/72±10/71 و 0/55±5/51 بود که بعد از تمرین تعادلی به 8/88±28/42 و 0/90±4/42 رسید و مقایسه آماری بهبود معنیداری را نشان میدهد (P=0/023, P=0/001). این در حالی بود که بعد ازتمرین پیلاتس فقط میانگین تعادل ایستا بهبود معنی داری را نشان داد (P=0/027).نتیجه گیری: شش هفته (هفته ای سه جلسه) تمرین تعادلی باعث بهبود تعادل ایستا و عملکردی و تمرین پیلاتس باعث بهبود تعادلایستا در سالمندان می گردد.

تمرین پیلاتس، تعادل ایستا، ثبات قامتی