اثرات استرادیول بر مراحل مختلف خاموشی حافظه در مدل اختلال استرس پس از سانحه

سابقه و هدف: مهمترین علامت بیماری Post-traumatic stress disorder) PTSD)، که از انواع استرس های روانی ناشی از ترومااست، عدم توانایی فراموش کردن حادثه ترومایی است. هدف از انجام این مطالعه، بررسی اثرات استرادیول بر مراحل مختلف خاموشیحافظه ترس شرطی شده در PTSD است. مواد و روشها: القا PTSD با استفاده از مدل تلفیقی تک استرس طولانی مدت و شوک (S+SPS) صورت گرفت. 7 روز بعد از القا بیماری حیوانات برای ارزیابی خاموشی حافظه ترس شرطی شده (تست اول)، به مدت 9 دقیقه بدون دریافت شوک در دستگاه ترسشرطی قرار گرفتند. میزان بی حرکتی حیوان در 3 بازه زمانی 3 دقیقه ای ثبت شد. تست اول، شاخصی از فرایند اکتساب خاموشی است.تست دوم به فاصله یک روز پس از تست اول و به همان صورت انجام شد؛ در طی این تست حافظه خاموشی به خاطرآوره شده ومجددا تثبیت میگردد. تزریق استرادیول (90μg/kg؛ 180 و 360 ) در گروه های تیمار و یا حلال (در گروه کنترل) نیم ساعت قبل ازتست ها انجام می شد.نتایج: آنالیز داده ها نشان داد که میزان بی حرکتی در حیواناتی که استرادیول را با دوز 180μg/kg دریافت کرده بودند، به طور معنی داری در مقایسه با گروه کنترل، در هر سه بخش تستهای اول و دوم کمتر شد.نتیجه گیری: استرادیول به صورت وابسته به دوز بر اکتساب، به خاطرآوری و تثبیت خاموشی حافظه ترس شرطی شده در حیوانات دچارPTSD موثر است. تزریق زیر جلدی استرادیول با دوز 180μg/kg، منجر به تقویت هر سه مرحله ی اکتساب، به خاطرآوری و تثبیت خاموشی حافظه ترس شرطی شده گردید.

Keywords:

اختلال استرس پس از سانحه , استرادیول , تک استرس طولانی مدت , شوک الکتریکی