اثر برنامه تمرین در آب و خشکی بر تعادل قامتی زنان مبتلا به سکته مغزی

سابقه و هدف: در سکته مغزی کنترل و تعادل بیماران مبتلا مختل می شود. این اختلال تعادل موجب افزایش خطر سقوط، کاهش اعتمادبه نفس و وابستگی بیمار می گردد. هدف از این مطالعه، بررسی اثر یک دوره تمرین در آب و خشکی بر تعادل قامتی این بیماران بود.مواد و رو شها: مطالعه حاضر از نوع مشاهدهای است. تعداد 36 زن مبتلا به سکته مغزی که در 3 گروه تمرین در آب، تمرین در خشکیو گروه کنترل (بدون تمرین) قرار داشتند مورد بررسی قرار گرفتند. تمرینات به مدت 8 هفته برای آنها انجام شد، و از کلیه آزمودنی هاآزمون تعادل قامتی (FRT) گرفته شد. نتایج: تعادل قامتی بیماران بعد از تمرینات ورزشی (در آب و در خشکی) 4/6 سانتیمتر از قبل از دوره تمرینی بهتر شد (P=0/001). تمرین در آب و تمرین در خشکی به ترتیب 5/9 و 3/5 سانتیمتر تعادل قامتی بیماران را بهبود بخشید (P=0/001). و حجم اثر تمرین درآب 10 درصد از حجم اثر تمرین در خشکی بیشتر بود.نتیجه گیری: در کل میتوان گفت تمرین درمانی تعادل قامتی بیماران سکته مغزی را بهبود بخشیده و تمرین در آب در بهبود تعادل قامتیبیماران مبتلا به سکته مغزی از تمرین در خشکی موثرتر است.

Keywords:

سکته مغزی , ورزش درمانی , تعادل قامتی