عطااله زندی - دانش آموخته دکتری عمومی دامپزشکی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه رازی، کرمانشاه
پیمان رحیمی فیلی - استادیار، گروه علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه رازی، کرمانشاه
علی اصغر مقدم - استادیار، گروه علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه رازی، کرمانشاه
زهرا نیکوصفت - دانشیار، گروه علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه رازی، کرمانشاه

سابقه و هدف: سلول های بنیادی اسپرماتوگونی با حفظ تعادل بین خودنوسازی و تمایز سبب تداوم روند اسپرماتوژنز میشوند. هدف ازانجام مطالعه حاضر بررسی تاثیر غلظت های مختلف تستوسترون بر کلونی زایی سلول های بنیادی اسپرماتوگونی گوسفند می باشد.مواد و رو شها: سلولهای اسپرماتوگونی بیضه گوسفند نابالغ با روش هضم آنزیمی دو مرحله ای جدا و به روش حذف تمایزی خالص-سازی شدند. سپس، بهمدت 13 روز به چهار روش تیمار شدند: گروه شاهد شامل کشت ساده سلول های اسپرماتوگونی در محیط DMEM حاوی 1 درصد آنتی بیوتیک و 5 درصد FBS بود و به تیمارهای 1، 2 و 3 علاوه بر محیط بالا به ترتیب 60، 120 و 240 میکروگرم بر میلی لیتر تستوسترون اضافه شد. تعویض محیط کشت هر 72 ساعت انجام شد. ماهیت سلول ها با استفاده از رنگ آمیزی ایمونوسیتوشیمی علیه آنتی ژن PGP9.5 تایید گردید. در نهایت درصد حیات سلول ها بلافاصله پس از جداسازی، و همچنین تعداد و مساحت کلونی های تشکیل شده در روزهای 5، 9 و 13 پس از کشت بهوسیله میکروسکوپ معکوس بررسی شد. نتایج: درصد حیات سلولهای اسپرماتوگونی بعد از جداسازی 3/63±86/77 درصد بود. کاهش تعداد و مساحت کلونی های اسپرماتوگونی تیمار 2 و 3 نسبت به کنترل و تیمار 1 معنی دار بود (P<0/05). به علاوه، تعداد و مساحت کلونی ها در روز 13 در مقایسه با روزهای 5 و 9 افزایش معنی داری داشت (P<0/05). نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان میدهد تستوسترون در القاء کلونیزایی سلولهای بنیادی اسپرماتوگونی در محیط آزمایشگاه نقشمثبتی نداشته و با افزایش دوز باعث کاهش تعداد و مساحت کلونی ها در محیط کشت می شود.86 درصد بود. کاهش تعداد و مساحت کلونیهای

سلول بنیادی، اسپرماتوگونی، تشکیل کلونی، تستوسترون، PGP9.5